شیوه‌ اجرای نمایش‌های عاشورایی نمی‌تواند جذابیت محتوایی آن را بروز دهد

عباس جانفدا، نویسنده و کارگردان نمایش دینی گفت: بیش از هر چیز در تولید یک اثر نمایشی به ویژه اثر نمایشی با موضوع خاص دینی ارتباط مؤثر با مخاطب به منظور انتقال پیام اهمیت دارد و از آنجا که طرح موضوعات دینی، از جمله بسترهای عقیدتی و باورهای معارفی مخاطب است، لذا باید آنچه مطرح می‌شود نزدیک به واقع و منطبق با پیش‌زمینه‌های ذهنی مخاطب نسبت به موضوع باشد. وی ادامه داد: با وجود چنین فرضی مشاهده می‌شود که اغلب تولیدات نمایشی با موضوعات دینی و به طور اخص عاشورایی که مورد بحث است جریانی یک‌سویه دارد و نمایشگر و گروه تولید آثار تئاتری بدون توجه به نیاز مخاطب، سطح سلایق و باورهای آنها به آن چیزی که برداشت شخصی آنهاست پرداخته و بیشتر از منطق روایتی که باید آن را مورد توجه قرار دهند، برانگیختن احساسات و عواطف مخاطبان بیشتر برایشان حائز اهمیت است. جانفدا تصریح کرد: به کارگیری گونه پیچیده‌ای از گفتار در محاورات صحنه با این فرض که اگر قرار است از تاریخ سخن رانده شود پس همه‌چیز آن باید بو و رنگ با قدمت هزار ساله داشته باشد موجب شده است مخاطب در مواجهه با چنین آثار نمایشی بیشتر از آن که به درک پیام نمایش بپردازد، خود را درگیر به کارگیری کلماتی باستانی و ثقیل کند که شاید حتی از درک معانی آن عاجز باشد. کارگردان نمایش رضوی «دو چرخ موازی» گفت: حتی فضاسازی نمایش‌های دینی و عاشورایی عمدتاً به تقلید از هم، از بافتی نامأنوس و تقریباً غیرقابل باور برخوردار هستند که در منظر مخاطب چندان قابل قبول نیست؛ در حالی که هم از نظر گفتار و هم فضاسازی، صحنه نمایش باید به گونه باشد که مخاطب خود را جزئی از جریان جاری اتفاقات صحنه تلقی کند. وی در ادامه اظهار کرد: استفاده از امکانات روز صحنه و تکنولوژی موجود در صحنه‌های مدرن نمایشی که بیشتر در ابزارآلات مکانیکی صحنه طراحی و اجرا می‌شود، می‌تواند روایت نمایش‌های دینی را از شکل تخت و یکنواخت خود که بیشتر در کلام و پرگویی بازیگران خلاصه شده و به این واسطه ممکن است کسالت‌بار باشد خارج کند. کارگردان نمایش رضوی«سلطان سریر ارتضاء» در پایان گفت: در مجموع باید گفت که علیرغم جنبه‌های قوی دراماتیک که در اغلب رویدادهای دینی و به ویژه وقایع مربوط به عاشورا وجود دارد، اما به جهت پرداخت ضعیف در شکل ساختاری و شیوه اجرایی که معمولاً قالبی سنتی دارد، در شرایط کنونی قادر نیست جذب حداکثری مخاطب را نسبت به تماشای این گونه آثار فراهم کند.