کد مطلب : ۲۴۸۹۶
تئاتر دینی نباید سفارشی و رانتی باشد
محمدرضا مداحیان، نویسنده و کارگردان تئاتر دینی گفت: معمولاً این شائبه در تولید تئاتر دینی که معمولاً هم هزینه‌بر است به وجود می‌آید و آن هم اینکه گروه‌های خاصی تحت عنوان مذهبی‌کار، تنها قادر به تولید چنین آثاری هستند آن هم با استفاده از رانتی که استفاده می‌کنند و اغلب سفارش کار می‌گیرند که به نظرم این مسئله در غالب موارد نادرست است.
وی ادامه داد: اینکه تئاتر دینی با بودجه‌ای اغلب خصوصی تولید و اجرا می‌شود امری واضح است؛ چرا که به سبب هزینه‌بر بودن پروسه تولید این آثار و حساسیت‌هایی که وجود دارد، نمی‌توان در تولید آنها به بودجه و حمایت دولتی دلخوش کرد، اما اینکه سرمایه‌گذار به منظور تولید این آثار نمایشی تنها به سراغ گروه‌های خاصی که از سوی فرد و یا نهادی سفارش شده‌اند بیاید، درست نیست.
کارگردان نمایش دینی «غبار» تصریح کرد: قطعاً سرمایه‌گذار از تولید چنین نمایش‌هایی به دنبال اهدافی است و لذا درصدد است تا از میان گزینه‌های مورد نظر به دنبال کاری باشد که حرف تازه‌ای برای گفتن در حوزه موضوعات دینی و تاریخی داشته باشد که این خود به جذابیت کار و استقبال مخاطب از آن کمک شایانی خواهد کرد.
نمایش‌های دینی مخاطبان خاص دارند
مداحیان در ادامه گفت: به دلیل حساسیت موضوعات دینی، معمولاً مسئولیت تولید تئاتر دینی به گروهی سپرده می‌شود که پیش‌تر تجربه تولید نمایش با این موضوعات را داشته باشد و اصطلاحاً به چم و خم کار اشراف کافی داشته باشد؛ بنابراین از آنجا که تولید این آثار محدود است، ممکن است این ذهنیت پدید آید که تولید چنین آثاری تنها انحصار به گروه‌های خاصی دارد که ابداً این گونه نیست.
کارگردان نمایش «شعله در زمهریر» افزود: باید قبول داشت که مخاطبان آثار نمایشی دینی، خاص هستند، یعنی موضوعی که در آنها عنوان می‌شود مورد دغدغه آحاد مردم نیست، پس گروه نمایشی برای بالا بردن میزان کمی مخاطبان باید به تمهیداتی متوسل شود، یا از حضور چهره‌های برجسته بازیگری سینما، تلویزیون و تئاتر استفاده کند و یا با استفاده از تبلیغاتی، ارگان‌ها و نهادهای دولتی را ترغیب کند که نسبت به تماشای این آثار اهتمام ویژه‌ای از خود نشان داده و پرسنل و کارکنان خود و خانواده‌هایشان را برای تماشای چنین نمایش‌هایی تهییج کنند. این همان مسئله‌ای است که موجب می‌شود نگرشی نسبت به تئاتر دینی پدید آمده و اصطلاحاً بگویند این نمایش اتوبوسی تماشاگر را به سالن می‌آورد.
به نمایش دینی کاملاً هنری نگاه شود
مداحیان تأکید کرد: قطعاً در چنین شرایطی دستمزد پرداختی به بازیگران نمایش سیر فزاینده‌ای پیدا خواهد کرد؛ چرا که از وجود پیشکسوتان بازیگری در نمایش استفاده شده است و از سویی دیگر از آنجا که شیوه جذب تماشاگر برای این‌گونه نمایش‌ها غیرمتعارف است و ما معمولاً بلیط‌فروشی گیشه نداریم، لذا این نمایش‌ها متهم به این هستند که با عدم استقبال مخاطب مواجه بوده و اصلاً چون مخاطب ندارند پس چرا با این هزینه‌های هنگفت تولید می‌شوند؟
وی در پایان گفت: باید شرایطی پدید آید که نگاه به نمایش دینی نگاهی کاملاً هنری باشد؛ نمایش دینی صرف‌نظر از داستانی که در آن روایت می‌شود به هر حال تئاتر است، جنبه‌های زیبایی‌شناسی در آن باید لحاظ شده و از سوی مخاطب دیده شود، نقدها نسبت به این آثار باید منصفانه باشد و نباید از آنجا که این نمایش موضوعی دینی را پی گرفته است آن را با الصاق انگ‌هایی طرد کرد و قابلیت‌های هنری آن را نادیده گرفت.
وی ادامه داد: اینکه تئاتر دینی با بودجه‌ای اغلب خصوصی تولید و اجرا می‌شود امری واضح است؛ چرا که به سبب هزینه‌بر بودن پروسه تولید این آثار و حساسیت‌هایی که وجود دارد، نمی‌توان در تولید آنها به بودجه و حمایت دولتی دلخوش کرد، اما اینکه سرمایه‌گذار به منظور تولید این آثار نمایشی تنها به سراغ گروه‌های خاصی که از سوی فرد و یا نهادی سفارش شده‌اند بیاید، درست نیست.
کارگردان نمایش دینی «غبار» تصریح کرد: قطعاً سرمایه‌گذار از تولید چنین نمایش‌هایی به دنبال اهدافی است و لذا درصدد است تا از میان گزینه‌های مورد نظر به دنبال کاری باشد که حرف تازه‌ای برای گفتن در حوزه موضوعات دینی و تاریخی داشته باشد که این خود به جذابیت کار و استقبال مخاطب از آن کمک شایانی خواهد کرد.
نمایش‌های دینی مخاطبان خاص دارند
مداحیان در ادامه گفت: به دلیل حساسیت موضوعات دینی، معمولاً مسئولیت تولید تئاتر دینی به گروهی سپرده می‌شود که پیش‌تر تجربه تولید نمایش با این موضوعات را داشته باشد و اصطلاحاً به چم و خم کار اشراف کافی داشته باشد؛ بنابراین از آنجا که تولید این آثار محدود است، ممکن است این ذهنیت پدید آید که تولید چنین آثاری تنها انحصار به گروه‌های خاصی دارد که ابداً این گونه نیست.
کارگردان نمایش «شعله در زمهریر» افزود: باید قبول داشت که مخاطبان آثار نمایشی دینی، خاص هستند، یعنی موضوعی که در آنها عنوان می‌شود مورد دغدغه آحاد مردم نیست، پس گروه نمایشی برای بالا بردن میزان کمی مخاطبان باید به تمهیداتی متوسل شود، یا از حضور چهره‌های برجسته بازیگری سینما، تلویزیون و تئاتر استفاده کند و یا با استفاده از تبلیغاتی، ارگان‌ها و نهادهای دولتی را ترغیب کند که نسبت به تماشای این آثار اهتمام ویژه‌ای از خود نشان داده و پرسنل و کارکنان خود و خانواده‌هایشان را برای تماشای چنین نمایش‌هایی تهییج کنند. این همان مسئله‌ای است که موجب می‌شود نگرشی نسبت به تئاتر دینی پدید آمده و اصطلاحاً بگویند این نمایش اتوبوسی تماشاگر را به سالن می‌آورد.
به نمایش دینی کاملاً هنری نگاه شود
مداحیان تأکید کرد: قطعاً در چنین شرایطی دستمزد پرداختی به بازیگران نمایش سیر فزاینده‌ای پیدا خواهد کرد؛ چرا که از وجود پیشکسوتان بازیگری در نمایش استفاده شده است و از سویی دیگر از آنجا که شیوه جذب تماشاگر برای این‌گونه نمایش‌ها غیرمتعارف است و ما معمولاً بلیط‌فروشی گیشه نداریم، لذا این نمایش‌ها متهم به این هستند که با عدم استقبال مخاطب مواجه بوده و اصلاً چون مخاطب ندارند پس چرا با این هزینه‌های هنگفت تولید می‌شوند؟
وی در پایان گفت: باید شرایطی پدید آید که نگاه به نمایش دینی نگاهی کاملاً هنری باشد؛ نمایش دینی صرف‌نظر از داستانی که در آن روایت می‌شود به هر حال تئاتر است، جنبه‌های زیبایی‌شناسی در آن باید لحاظ شده و از سوی مخاطب دیده شود، نقدها نسبت به این آثار باید منصفانه باشد و نباید از آنجا که این نمایش موضوعی دینی را پی گرفته است آن را با الصاق انگ‌هایی طرد کرد و قابلیت‌های هنری آن را نادیده گرفت.
مرجع : ایکنا
