عمل و تبلیغات لازمه موفقیت «شمس» است

دعبل: نخستین جلسه شورای مشورتی ستایشگران اهل بیت (ع) (شمس) که شهریورماه امسال در بنیاد دعبل خزاعی برگزار شد با هدف بررسی مسائل مبتلابه جامعه مداحی و یافتن راهکارهایی در خصوص مسائل موجود، با تقسیم‌بندی‌هایی به کمیسیون‌های گوناگون کار خود را آغاز کرد. دکتر سید سعید سیاح، عضو کمیسیون استان‌های این شورا در گفتگو با دعبل به بررسی اهداف و برنامه‌های شمس و دغدغه‌های کنونی تشکل‌های ستایش‌گری می‌پردازد.
 
به نظر شما مهم‌ترین وظیفه شورای هماهنگی ستایشگران (شمس) چیست؟

مشخص است که بزرگ‌ترین وظیفه این شورا و شوراهایی از این دست، مشورت و مشاوره برای تصمیم‌گیری است، اما مشورت از سوی کسانی که در این حوزه خبرگی دارند و متخصص‎اند. در نشستی که بنده حضور داشتم تنوع افراد با تخصص‌های مختلف زیاد بود. فکر می‌کنم یکی از بهترین کارهایی که می‌توان کرد این است که از افرادی که خارج از این جمع نیز دعوت و استفاده کنیم، کسانی که رسانه و تلویزین دست‌شان است و جمعیت دورشان جمع می‌شوند. در کل لازم است از همه آنهایی که مدعی‌اند همه چیز دارند و جمعیت زیادی دورشان جمع می‌شود دعوت کرده و مشورت بگیریم. نکته دوم اینکه هرچقدر سعی کنیم افراد باسوادتری را دور خودمان جمع کنیم به نفع‌مان خواهد بود، منظور این نیست که مداح مد نظر ما حتما مدرک تحصیلی بالا داشته باشد، آقایان آصفی، سازگار، پروانه و نظایر ایشان را ببینید، اینها وزنه‌های بسیار مهمی برای ما هستند که ممکن است سواد آکادمیک بالایی هم نداشته باشند اما در حوزه خود بسیار مسلط هستند. پس لازم است با در نظر گرفتن این دو مورد، بیش از پیش به ارتقای جلسات خود کمک نماییم.

فکر می‌کنید شمس چه کمکی می‌تواند به همدلی و همراهی مداحان کند؟

خیلی زیاد، اما به شرطی که جلسات بی‌غرض و گروه‌بندی‌ها روشن باشد و به فلان گروه اعلام وابستگی نکنیم. فکر می‌کنم ما از همین الان می‌بایست گروه‌های مختلف را به سمت خود جلب نماییم و اگر جذب نشدند ببینیم مشکل چیست و دلیلش کدام است، یا آنها چه عیب‌هایی دارند که ما سراغ آنها نمی‌رویم. ما اگر هزار تا کار انجام دهیم بعد یک نفر از آنها پشت تریبون برود و هفتاد هشتاد میلیون نفر اجرای او را ببینند، چه حضوری، چه در فضای مجازی، فایده‌ای برای ما نخواهد داشت، لذا لازم است تبلیغات ما زیاد باشد. لازم است که این اقدام دسته‌جمعی صورت گیرد و نه یک‌نفره، در این راستا لازم است خودمان مجمعی تشکیل دهیم و یا از هر کارگروه، یک نفر تعیین نماییم که سخنگوی همه باشد و حرفی که می‌زند را همه بپذیرند، یا نظر همه را بگیرند بعد در مجمع طرح کنند و سپس صورت‌جلسه آن را برای همه جا حتی مجلس بفرستند. اینطور امکان دارد این نشست موثر واقع گردد ولی اگر قرار باشد همینطور بنشینیم و دست روی دست بگذاریم چشمم آب نمی‌خورد که مشکلی حل شود، چون از این کارها زیاد کرده‌ایم. خود من هشت سال این کار را بین آذری‌زبان‌ها انجام دادم، از جمله یک جلسه بسیار بزرگ ترتیب دادم که خیلی‌ها در آن شرکت کردند اما در این میان، دو نفر با هم اختلاف داشتند که اتفاقا از بزرگان هم بودند، همین اختلاف باعث شد نشست‌مان به نتیجه‌ای نرسد، پس تا اختلافات را برطرف نکنیم هر چقدر هم مسائل را تبیین نماییم باز به جایی نخواهیم رسید.

شمس در ارتقای کیفی مداحان چه تاثیری خواهد داشت؟

چون که صد آمد نود هم پیش ماست، ما از صد شروع کردیم که امام حسین (ع) است. شمس، هیئت، مداح و همه اینها به خاطر امام حسین (ع) است، شمس که نیامده جیب مداح را پر کند، شمس آمده تا برای مداحی و هدف والای امام حسین (ع) راهکاری نشان دهد، اما قبل از آن باید خدا را در نظر بگیریم، وقتی خدا در نظر گرفته شد حرف اثر می‌کند، ولی وقتی فهمیدند من آمده‌ام تا خودم را نشان دهم حرف‌هایم دیگر اثر نمی‌کند، ممکن است دو سه روز حرف‌هایم را گوش می کنند ولی بعد می فهمند نه، قضیه چیز دیگر است. اگر نظر ما تبلیغ و بزرگ‌کردن خودمان باشد نتیجه‌ای نمی‌گیریم و در کارمان شکست می‌خوردیم اما اگر دل‌مان پیش خدا باشد و بنیاد دعبل را محملی در نظر بگیریم که با خدمات به مداحان، کار خدا پسندانه‌ای انجام می‌دهد، مردم و جامعه مخاطب از نشست‌هایی از این دست حمایت خواهند کرد. در این میان، حضور بزرگانی چون دکتر سنگری نیز که واجد بار علمی بسیاری است سبب استقبال بیشتر مداحان از شمس می‌گردد. پس همانطور که پیش از این نیز ذکر کردم اگر بتوانیم به مردم ثابت کنیم که امثال سازگار، سنگری، من و دیگران برای کارها و اهداف دیگر، سفره باز نکرده‌ایم صد در صد خودشان سفره پهن می‌کنند و مداحان را تبلیغ می‌نمایند. در این میان، می‌توانیم برای کارهای خود از سازمان تبلیغات اسلامی یا حتی مجلس ضمانت اجرایی بگیریم و نشان دهیم که داریم کار می‌کنیم، که آنها هم بخشی از کارهای ما را انجام دهند. اگر کارمان درست باشد مداحان هم به ما در اموری چون آموزش مداحی، مقتل‌خوانی، دعا، تاریخ اسلام، زبان عربی و امثالهم کمک می‌کنند.

رویکرد تلویزیون را در دعوت از مداحان چطور ارزیابی می‌کنید؟

درد دل‌های من زیاد است، متاسفانه کسانی که در تلویزیون به کار مشغول‌اند و به برنامه‌سازی در این خصوص می‌پردازند تخصصی در این حوزه ندارند، چون فکرشان صرفا کمی است و نه کیفی، مداحانی که خیلی خوب می‌خوانند و کارشان را بلد هستند مثل حاج احمد شمیشری یا آقایان فلسفی، انصاریان و نظایر آن، وقتی روضه می‌خواندند مردم چند برابر گریه می‌کردند، آن موقع این سه چهار نفر بودند که به تلویزیون می‌رفتند، اینها با برنامه‌هایشان قیامت می‌کردند، قدیم‌ترها کسی تلویزیون را تحریم نمی‌کرد، ولی الان فلان واعظ یا مداح را می‌بینید که مدام در تلویزیون است و یک کاغذ دستش گرفته و برای مردم می‌خواند، مردم هم گریه می‌کنند و سینه می‌زنند، شعر را هم اگر دقت کنید مملو از کلمات و مفاهیم پیش پا افتاده است، در حالی که ما امروز غزل‌سرایانی را با اشعار بسیار عالی داریم که جایی در تلویزیون ندارند. امروزه آنهایی که به تلویزیون دعوت می‌شوند یا پارتی دارند یا زورشان می‌رسد. لازم است از جوان‌ها هم در برنامه‌های تلویزیونی استفاده شود، در غیر این صورت، به نتیجه‌ای نمی‌رسیم. اما اگر از مداحان بزرگ و برجسته در جلسات خود استفاده کنیم جوانان و کل ایران حرف‌شان را می‌شنوند و ارشاد می‌شوند.