کد مطلب : ۲۷۱۵۶
خدا انتقام خون مظلوم را می‌گیرد
حجت الاسلام قرائتی
در پی حادثه غم انگیز منا، حجت الاسلام محسن قرائتی در قالب یادداشتی احساس خود را بیان کرده که آن را در ادامه می خوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
نخستین خانه‌ای كه برای مردم (و نیایش خداوند) قرار داده شد، در سرزمین مكّه است، كه مایه بركت و هدایت جهانیان است: «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمینَ» (آل‌عمران/۹۶)
* مكه‌ای كه حرم امن الهی است: «حَرَ‌مًا آمِنًا» (قصص/۵۷)
* مكه‌ای كه ابراهیم علیه السلام دعا كرد بلد امن باشد: «رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً» (ابراهیم/۳۵)
* مكه‌ای كه خداوند به عنوان شهر امن به آن سوگند یاد كرده است: «وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمینِ»(تین/۳)
* مكه‌ای كه ابراهیم مامور شد همگان را پیاده و سواره به زیارت آن فراخواند: «وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميق» (حج/۲۷)
* مكه‌ای كه ابراهیم و اسماعیل مامور تطهیر آن شدند: «طَهِّرا بَیْتِیَ لِلطَّائِفینَ وَ الْعاكِفینَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ» (بقره/۱۲۵)
* مكه‌ای كه زادگاه پیامبر اكرم و امیر مومنان است.
* مكه‌ای كه قبله‌گاه مسلمانان است.
* مكه‌ای كه فرودگاه جبرئیل است.
* مكه‌ای كه قربانگاه اسماعیل است.
* مكه‌ای كه شكنجهگاه بلال است.
امروز این مكه و كعبه در اختیار چه كسانی است؟
حضرت علی(ع) می‌فرماید: «وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّكُمْ لَا تُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِكَ لَمْ تُنَاظَرُوا» (نهج البلاغه، نامه ۴۷) مواظب مكه و خانه خدا باشید. تا زنده هستید آن را خالی نگذارید و رها نكنید كه گرفتار می‌شوید و چه گرفتاری بالاتر از اینكه امروز مكه و كعبه در اختیار نوكران آمریكا است. قرآن راجع به برخی مسلمانان می‌فرماید: «هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلایمان» (آل عمران/۱۶۷) اینها به كفر نزدیك‌تر از ایمان هستند و امروز رابطه آل سعود با آمریكا و اسراییل به مراتب بیش از رابطه آنها با مسلمانان است.
در طول تاریخ، یك وهابی یك سیلی به یك اسراییلی نزده است، اما همین وهابیان ما شیعیان را مشرك می‌دانند و بعضی‌هایشان اگر كشتن شیعه را واجب ندانند، لااقل جایز می‌دانند. اگر ما مشرك و كافر هستیم، آیا غیر از شیعه كافر دیگری وجود ندارد؟ شما اگر كافركش هستید، یك سیلی هم به یك اسراییلی بزنید. مگر اسراییلی‌ها مؤمن هستند؟ اگر امام به بعضی می‌گفت: اسلام آمریكایی، ما باید به آل‌سعود بگوییم: اسلام اسراییلی! یعنی اسلامی كه اسراییل از آن راضی است. اگر الان با نخست وزیر اسراییل مصاحبه كنند، می‌گوید من باید كلی پول خرج كنم تا مسلمانها را در لبنان و سوریه و عراق و یمن و بحرین بكشم و آل‌سعود به همین راحتی اینها را به خاك و خون می‌كشد.
اینها حق تولیت مسجد الحرام را ندارند، زیرا قرآن می‌فرماید: «انْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ»(انفال/۳۴) جز افراد باتقوا كسی حق ندارد تولیت مسجد الحرام را به عهده بگیرد.
قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ» (عنكبوت/۴۵) نماز جلوی فحشا و منكر را می‌گیرد. الان بزرگ‌ترین منكر این است كه اسراییل مردم مظلوم غزه را بمباران می‌كند. آیا كشتن مسلمانها منكر نیست؟ شیعه هم نیستند كه بحث شیعه و سنی باشد. مردم غزه عرب و سنی هستند. آیا كشتن عرب‌های سنی به نظر سعودی‌ها منكر نیست؟ اگر منكر است باید نماز جماعت میلیونی مسجدالحرام جلوی آن را بگیرد.
اگر دیدید در مسجدالحرام نماز می‌خوانند و بازهم مردم مسلمان كشته می‌شوند، معلوم می‌شود كه این نماز، نماز نیست. پیش نمازش كه حافظ قرآن است، آبش كه زمزم است، قبله‌اش كه كعبه است، جمعیتش كه میلیونی است، پس این نماز چه مشكلی دارد كه جلوی منكر را نمی‌گیرد؟ این بی‌خاصیتی ربطی به مكان و زمان ندارد، اشكال از حكومت است. اینكه می‌گویند اصل دین ولایت است همین است. اگر نماز با ولایت همراه باشد همه چیز درست می‌شود. ولایت كه نباشد هیچ چیز درست نیست.
اینها ما را مشرك می‌خوانند، چون می‌گوییم: یامحمد، یا علی، یا حسین. ما كه محمد و على را به عنوان اولیای خدا صدا مى زنیم، مشرك هستیم، آن وقت آنها صفت مَلِك را كه صفت خداست، روى خودشان مى گذارند و نمى گویند كه این شرك است. فقط خدا مَلِك است، نه دیگران: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِكِ النَّاسِ»(ناس/۲-۱)
اینها گذشته‌شان تاریك است. در پرونده خود چیزی جز جنایت ثبت نكرده‌اند. سعود بن عبدالعزیز وارد عراق شد و كربلا را محاصره كردند. به حرم اباعبدالله الحسین تعرض كردند، جواهرات حرم را دزدیدند، چوب ضریح را شكستند و سوزاندند و كف زدند. گویا از كربلا عقب افتاده بودند. در كربلا نبودند كه اسب بر بدن امام حسین بتازانند. اسب را در صحن امام حسین(ع) بردند. در مجلس یزید نبودند كه چوب بر لب مبارك امام حسین(ع) بزنند. در حرمش آمدند و چوب ضریحش را شكستند.
كعبه مانند خورشید است، ملك كسی نیست، برای همه است: «جَعَلْناهُ لِلنَّاسِ سَواءً الْعاكِفُ فیهِ وَ الْبادِ» (حج/۲۵) ساكن مكه و خارج مكه نسبتشان با كعبه یكسان است. مثل خورشید كه همه مردم رابطه‌شان با آن یكسان است. كسی حق ندارد بگوید رابطه من با خورشید پررنگ‌تر است و رابطه فلانی كمرنگ‌تر. خورشید ملك كسی نیست. كعبه هم ملك كسی نیست.
آنهایی كه در منا جان باختند، همه بخشیده شده هستند، چون حدیث داریم: هر كس شب عید قربان عرفه باشد، قطعاً مورد آمرزش الهی است. اینها مهمان خدا بودند، در حال احرام، روز عید، در راه رمی جمرات بودند كه به خاطر بی‌كفایتی آل‌سعود جمعی كشته و جمعی زخمی و جمعی ناپدید شدند. یقیناً خدا انتقام خواهد گرفت. هر كجا در طول تاریخ خون مظلوم ریخته شده، انتقام الهی را به دنبال داشته است. یكی از نام‌های خدا در قرآن «ذو انتقام» است. امیدوارم این مظلومیت عزیزان باعث سرنگونی آل‌سعود و وهابیت شود.
انسان یاد زینب كبری(س) می‌افتد كه عصر عاشورا حتی خیمه‌ای نداشت. بازماندگان منا به خیمه‌ها برگشتند و گریه كردند، ولی روز عاشورا هم امام حسین(ع) را كشتند، هم خیمه هایش را آتش زدند...
«وَ سَيعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَي مُنْقَلَبٍ ينْقَلِبُونَ» (شعراء/۲۲۷)
«آنها كه ستم كردند به زودی می‌دانند كه بازگشتشان به كجاست!»
بسم الله الرحمن الرحیم
نخستین خانه‌ای كه برای مردم (و نیایش خداوند) قرار داده شد، در سرزمین مكّه است، كه مایه بركت و هدایت جهانیان است: «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمینَ» (آل‌عمران/۹۶)
* مكه‌ای كه حرم امن الهی است: «حَرَ‌مًا آمِنًا» (قصص/۵۷)
* مكه‌ای كه ابراهیم علیه السلام دعا كرد بلد امن باشد: «رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً» (ابراهیم/۳۵)
* مكه‌ای كه خداوند به عنوان شهر امن به آن سوگند یاد كرده است: «وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمینِ»(تین/۳)
* مكه‌ای كه ابراهیم مامور شد همگان را پیاده و سواره به زیارت آن فراخواند: «وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميق» (حج/۲۷)
* مكه‌ای كه ابراهیم و اسماعیل مامور تطهیر آن شدند: «طَهِّرا بَیْتِیَ لِلطَّائِفینَ وَ الْعاكِفینَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ» (بقره/۱۲۵)
* مكه‌ای كه زادگاه پیامبر اكرم و امیر مومنان است.
* مكه‌ای كه قبله‌گاه مسلمانان است.
* مكه‌ای كه فرودگاه جبرئیل است.
* مكه‌ای كه قربانگاه اسماعیل است.
* مكه‌ای كه شكنجهگاه بلال است.
امروز این مكه و كعبه در اختیار چه كسانی است؟
حضرت علی(ع) می‌فرماید: «وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّكُمْ لَا تُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِكَ لَمْ تُنَاظَرُوا» (نهج البلاغه، نامه ۴۷) مواظب مكه و خانه خدا باشید. تا زنده هستید آن را خالی نگذارید و رها نكنید كه گرفتار می‌شوید و چه گرفتاری بالاتر از اینكه امروز مكه و كعبه در اختیار نوكران آمریكا است. قرآن راجع به برخی مسلمانان می‌فرماید: «هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلایمان» (آل عمران/۱۶۷) اینها به كفر نزدیك‌تر از ایمان هستند و امروز رابطه آل سعود با آمریكا و اسراییل به مراتب بیش از رابطه آنها با مسلمانان است.
در طول تاریخ، یك وهابی یك سیلی به یك اسراییلی نزده است، اما همین وهابیان ما شیعیان را مشرك می‌دانند و بعضی‌هایشان اگر كشتن شیعه را واجب ندانند، لااقل جایز می‌دانند. اگر ما مشرك و كافر هستیم، آیا غیر از شیعه كافر دیگری وجود ندارد؟ شما اگر كافركش هستید، یك سیلی هم به یك اسراییلی بزنید. مگر اسراییلی‌ها مؤمن هستند؟ اگر امام به بعضی می‌گفت: اسلام آمریكایی، ما باید به آل‌سعود بگوییم: اسلام اسراییلی! یعنی اسلامی كه اسراییل از آن راضی است. اگر الان با نخست وزیر اسراییل مصاحبه كنند، می‌گوید من باید كلی پول خرج كنم تا مسلمانها را در لبنان و سوریه و عراق و یمن و بحرین بكشم و آل‌سعود به همین راحتی اینها را به خاك و خون می‌كشد.
اینها حق تولیت مسجد الحرام را ندارند، زیرا قرآن می‌فرماید: «انْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ»(انفال/۳۴) جز افراد باتقوا كسی حق ندارد تولیت مسجد الحرام را به عهده بگیرد.
قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ» (عنكبوت/۴۵) نماز جلوی فحشا و منكر را می‌گیرد. الان بزرگ‌ترین منكر این است كه اسراییل مردم مظلوم غزه را بمباران می‌كند. آیا كشتن مسلمانها منكر نیست؟ شیعه هم نیستند كه بحث شیعه و سنی باشد. مردم غزه عرب و سنی هستند. آیا كشتن عرب‌های سنی به نظر سعودی‌ها منكر نیست؟ اگر منكر است باید نماز جماعت میلیونی مسجدالحرام جلوی آن را بگیرد.
اگر دیدید در مسجدالحرام نماز می‌خوانند و بازهم مردم مسلمان كشته می‌شوند، معلوم می‌شود كه این نماز، نماز نیست. پیش نمازش كه حافظ قرآن است، آبش كه زمزم است، قبله‌اش كه كعبه است، جمعیتش كه میلیونی است، پس این نماز چه مشكلی دارد كه جلوی منكر را نمی‌گیرد؟ این بی‌خاصیتی ربطی به مكان و زمان ندارد، اشكال از حكومت است. اینكه می‌گویند اصل دین ولایت است همین است. اگر نماز با ولایت همراه باشد همه چیز درست می‌شود. ولایت كه نباشد هیچ چیز درست نیست.
اینها ما را مشرك می‌خوانند، چون می‌گوییم: یامحمد، یا علی، یا حسین. ما كه محمد و على را به عنوان اولیای خدا صدا مى زنیم، مشرك هستیم، آن وقت آنها صفت مَلِك را كه صفت خداست، روى خودشان مى گذارند و نمى گویند كه این شرك است. فقط خدا مَلِك است، نه دیگران: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِكِ النَّاسِ»(ناس/۲-۱)
اینها گذشته‌شان تاریك است. در پرونده خود چیزی جز جنایت ثبت نكرده‌اند. سعود بن عبدالعزیز وارد عراق شد و كربلا را محاصره كردند. به حرم اباعبدالله الحسین تعرض كردند، جواهرات حرم را دزدیدند، چوب ضریح را شكستند و سوزاندند و كف زدند. گویا از كربلا عقب افتاده بودند. در كربلا نبودند كه اسب بر بدن امام حسین بتازانند. اسب را در صحن امام حسین(ع) بردند. در مجلس یزید نبودند كه چوب بر لب مبارك امام حسین(ع) بزنند. در حرمش آمدند و چوب ضریحش را شكستند.
كعبه مانند خورشید است، ملك كسی نیست، برای همه است: «جَعَلْناهُ لِلنَّاسِ سَواءً الْعاكِفُ فیهِ وَ الْبادِ» (حج/۲۵) ساكن مكه و خارج مكه نسبتشان با كعبه یكسان است. مثل خورشید كه همه مردم رابطه‌شان با آن یكسان است. كسی حق ندارد بگوید رابطه من با خورشید پررنگ‌تر است و رابطه فلانی كمرنگ‌تر. خورشید ملك كسی نیست. كعبه هم ملك كسی نیست.
آنهایی كه در منا جان باختند، همه بخشیده شده هستند، چون حدیث داریم: هر كس شب عید قربان عرفه باشد، قطعاً مورد آمرزش الهی است. اینها مهمان خدا بودند، در حال احرام، روز عید، در راه رمی جمرات بودند كه به خاطر بی‌كفایتی آل‌سعود جمعی كشته و جمعی زخمی و جمعی ناپدید شدند. یقیناً خدا انتقام خواهد گرفت. هر كجا در طول تاریخ خون مظلوم ریخته شده، انتقام الهی را به دنبال داشته است. یكی از نام‌های خدا در قرآن «ذو انتقام» است. امیدوارم این مظلومیت عزیزان باعث سرنگونی آل‌سعود و وهابیت شود.
انسان یاد زینب كبری(س) می‌افتد كه عصر عاشورا حتی خیمه‌ای نداشت. بازماندگان منا به خیمه‌ها برگشتند و گریه كردند، ولی روز عاشورا هم امام حسین(ع) را كشتند، هم خیمه هایش را آتش زدند...
«وَ سَيعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَي مُنْقَلَبٍ ينْقَلِبُونَ» (شعراء/۲۲۷)
«آنها كه ستم كردند به زودی می‌دانند كه بازگشتشان به كجاست!»
مرجع : مهر
