کد مطلب : ۶۰۲۹
قیام شیعیان عربستان با الگوبرداری از انقلاب ایران
نویسنده: مائی یمنی
تظاهرات ماه گذشته زائران شیعه آرامگاه پیامبر اسلام(ص) در مقابل قبرستان بقیع در مدینه، منجر به بروز خشونت میان آنها و پلیس دینی سعودی و نیز نیروهای امنیتی عربستان گردید؛ دفع این تظاهرات بیشتر از آنکه برای رژیم سعودی اهمیت داشته باشد، برای نیروهای امنیتی دینی این کشور اهمیت بیشتری به خصوص از نظر زمانی و مکانی دارد.
حدود 2 هزار زائر شیعه در نزدیکی مسجدالنبی(ص) جایی که آرامگاه حضرت محمد(ص) را در خود جای داده است، گرد هم آمدند تا سالگرد رحلت پیامبر(ص) را گرامی بدارند؛ عملی که از نظر وهای ها، بدعت‌آمیز و به منزله کفر و شرک‌پرستی است.
بنابراین پلیس دینی عربستان معروف به کمیته امر به معروف و نهی از منکر با کمک ضربه های باتوم از آنها استقبال کرد و با استفاده از گاز اشک آور سعی در متفرق کردن شیعیان داشت.
در اثر این حملات 3 نفر کشته و صدها نفر هم زخمی و زیر دست و پا له شدند؛ تعداد زیادی نیز بازداشت شدند که در میان آنها 15 نوجوان وجود داشت.
طولی نکشید که نمایندگان شیعیان با امیر عبدالله برای پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان و نیز تلاش برای آزادی آنها دیدار کردند؛ گفت وگوها به نظر نویدبخش می آمدند.
همین ده روز پیش، عبدالله برنامه اصلاحات کشور را اعلام کرد؛ اما از پذیرش و ملاقات با هیأت نمایندگی شیعیان عربستان، سر باز زد.
خشونت پلیس دینی سعودی در برابر مسجدالنبی به تظاهرات بی سابقه ای از سوی شیعیان در لندن، برلین و ندرلند و در مقابل سفارت عربستان منجر شد؛ تظاهر کنندگان خواستار استقلال از حکومت عربستان بودند.
اگرچه برخی از این تظاهرات علیه حکومت، غیرقانونی بوده است، اما سرکوب خشونت امیز آنها به گسترده تر و پیچیده تر شدن مشکل می انجامد؛ همچنین برخی رفتارهای پلیس سعودی شامل اعمال سرکوب گرانه، ستیزه جویانه و تبعیض آمیز علیه شیعیان، همگی از ترس فزاینده حکومت از تلاشهای جدایی طلبانه شیعیان دارد.
موقعیت شیعیان عربستان، موقعیت بسیار خاصی است؛ آنها 75درصد از جمعیت منطقه جنوب شرقی عربستان، یعنی مهمترین منطقه نفت خیز این کشور را تشکیل می دهند؛ در واقع منطقه تحت کنترل شیعیان عربستان از مناطق شیعی عراق هم مهمتر است و حال که شیعیان عراق حکومت عراق را در دست دارند، سبب شده است تا انتظارات شیعیان عربستان برای تبدیل شدن به حاکمان این کشور را افزایش دهد.
از نظر حکومت عربستان، ایران شیعی، مهمترین تهدید این کشور به حساب می آید؛ آنها مدعی اند که تظاهرات شیعیان در این کشور با هماهنگی و پشتیبانی ایران صورت گرفته است؛ به خصوص که در آستانه سی امین سالگرد انقلاب اسلامی ایران هم بوده است.
سرکوب شیعیان در عربستان یکی از استراتژیهای امیر عبدالله برای تلافی کردن استیلای ایران بر منطقه خاورمیانه است؛ کاری که همیشه آرزوی سعودیها بوده است.
اما این افکار به شکل فاجعه امیزی اشتباه است؛ فقط کافی است تا کمی حکومت سعودی از پیوند جاودانی خود با وهابیت فاصله بگیرد؛ آنوقت امیرعبدالله خواهد دید که به شخصیت مورد علاقه اقلیتهای خود این کشور تبدیل می شود.
تظاهرات شیعیان سعودی در مدینه خبر از تلاش شیعیان این کشور در اعلام موجودیت و نشان دادن خود به دیگران دارد؛ درحقیقت آنها با راه اندازی جنبش مخالف دولت که خود آن را «الخلاص» (رهایی) می نامند، سعی دارند تا نسل جدیدی از شیعیان استانهای شرقی را به نمایش بگذارند.
آیت‌الله خمینی در زمان حیاتش بسیاری از ایدئولوژی‌های حکومت سعودی و نیز رفتارهای آنها با زائران در مکه و مدینه را به چالش کشید.
مترجم: برهان محمودی
حدود 2 هزار زائر شیعه در نزدیکی مسجدالنبی(ص) جایی که آرامگاه حضرت محمد(ص) را در خود جای داده است، گرد هم آمدند تا سالگرد رحلت پیامبر(ص) را گرامی بدارند؛ عملی که از نظر وهای ها، بدعت‌آمیز و به منزله کفر و شرک‌پرستی است.
بنابراین پلیس دینی عربستان معروف به کمیته امر به معروف و نهی از منکر با کمک ضربه های باتوم از آنها استقبال کرد و با استفاده از گاز اشک آور سعی در متفرق کردن شیعیان داشت.
در اثر این حملات 3 نفر کشته و صدها نفر هم زخمی و زیر دست و پا له شدند؛ تعداد زیادی نیز بازداشت شدند که در میان آنها 15 نوجوان وجود داشت.
طولی نکشید که نمایندگان شیعیان با امیر عبدالله برای پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان و نیز تلاش برای آزادی آنها دیدار کردند؛ گفت وگوها به نظر نویدبخش می آمدند.
همین ده روز پیش، عبدالله برنامه اصلاحات کشور را اعلام کرد؛ اما از پذیرش و ملاقات با هیأت نمایندگی شیعیان عربستان، سر باز زد.
خشونت پلیس دینی سعودی در برابر مسجدالنبی به تظاهرات بی سابقه ای از سوی شیعیان در لندن، برلین و ندرلند و در مقابل سفارت عربستان منجر شد؛ تظاهر کنندگان خواستار استقلال از حکومت عربستان بودند.
اگرچه برخی از این تظاهرات علیه حکومت، غیرقانونی بوده است، اما سرکوب خشونت امیز آنها به گسترده تر و پیچیده تر شدن مشکل می انجامد؛ همچنین برخی رفتارهای پلیس سعودی شامل اعمال سرکوب گرانه، ستیزه جویانه و تبعیض آمیز علیه شیعیان، همگی از ترس فزاینده حکومت از تلاشهای جدایی طلبانه شیعیان دارد.
موقعیت شیعیان عربستان، موقعیت بسیار خاصی است؛ آنها 75درصد از جمعیت منطقه جنوب شرقی عربستان، یعنی مهمترین منطقه نفت خیز این کشور را تشکیل می دهند؛ در واقع منطقه تحت کنترل شیعیان عربستان از مناطق شیعی عراق هم مهمتر است و حال که شیعیان عراق حکومت عراق را در دست دارند، سبب شده است تا انتظارات شیعیان عربستان برای تبدیل شدن به حاکمان این کشور را افزایش دهد.
از نظر حکومت عربستان، ایران شیعی، مهمترین تهدید این کشور به حساب می آید؛ آنها مدعی اند که تظاهرات شیعیان در این کشور با هماهنگی و پشتیبانی ایران صورت گرفته است؛ به خصوص که در آستانه سی امین سالگرد انقلاب اسلامی ایران هم بوده است.
سرکوب شیعیان در عربستان یکی از استراتژیهای امیر عبدالله برای تلافی کردن استیلای ایران بر منطقه خاورمیانه است؛ کاری که همیشه آرزوی سعودیها بوده است.
اما این افکار به شکل فاجعه امیزی اشتباه است؛ فقط کافی است تا کمی حکومت سعودی از پیوند جاودانی خود با وهابیت فاصله بگیرد؛ آنوقت امیرعبدالله خواهد دید که به شخصیت مورد علاقه اقلیتهای خود این کشور تبدیل می شود.
تظاهرات شیعیان سعودی در مدینه خبر از تلاش شیعیان این کشور در اعلام موجودیت و نشان دادن خود به دیگران دارد؛ درحقیقت آنها با راه اندازی جنبش مخالف دولت که خود آن را «الخلاص» (رهایی) می نامند، سعی دارند تا نسل جدیدی از شیعیان استانهای شرقی را به نمایش بگذارند.
آیت‌الله خمینی در زمان حیاتش بسیاری از ایدئولوژی‌های حکومت سعودی و نیز رفتارهای آنها با زائران در مکه و مدینه را به چالش کشید.
مترجم: برهان محمودی
مرجع : گاردین
