با جریان امام حسین(ع) خودمان را تطبیق دهیم

ماه محرم ماه پر حادثه‌ای است که اعظم آنها شهادت امام حسین(ع) است روز حزن و اندوه آل‌محمد(ص) است، همه انبیاء، ملائکه، شیعیان و دوستاران اهل‌بیت محزون هستند، شرکت در مراسم عزاداری امام حسین(ع) و اشک بر سید الشهدا(ع) از وظایف ما در زمان غیبت امام زمان(عج) است؛ هدف سیدالشهدا(ع) بر حسب روایات نجات دادن مردم از گمراهی و شک و تیرگی است، ایشان در عین اختیار، خود را فدا کردند تا مردم هدایت شوند. بکوشیم ما نیز با این هدف والا همسو شویم و دست ضعیفان را بگیریم و آنان را با معارف و اصول و فروع دین آشنا کنیم و از کج راهه شبهات و ... نجات دهیم. بکوشیم با دست پر از ماه‌های محرم و صفر خارج شویم و هرچه می‌توانیم به مولایمان سید الشهدا(ع) خدمت کنیم، بکوشیم خود را با جریان امام حسین(ع) تطبیق دهیم و دیگران را نیز به این سو هدایت نماییم. سعی کنیم تا در حد توانمان دست دیگران را هم بگیریم و احیاناً اگر کسی برایش شبهه و اشکال ایجاد شده است برای راهنمایی او تلاش کنیم آن را پیش اهل علم ببریم. هرشخصی با هر توان و امکان مالی بکوشد این توفیق را نصیب خود کند که همه روزه، هرهفته، ماهانه و حتی سالی 10 بار یا کمتر چراغی به نام امام حسین(ع) در خانه خود بیفروزد؛ فراموش نکنیم زنده نگاه داشتن عاشورا زنده نگه داشتن اسلام و احکام والا و نورانی آن بوده و نیز استمرار حیات اسلام در گروه بر پاداشتن مجالس و شعائر حضرت سیدالشهدا(ع) است. سعادتمند افرادی هستند که در عزاخانه و مجالس عزاداری امام حسین(ع) کاری برعهده دارند و خالصانه و بدون هیچ چشم‌داشتی خدمت می‌کنند، آنان به رغم مقام والایشان باید با فروتنی و احترام همگان، شکرگزار این نعمت بوده و نسبت به این معنا گوش به زنگ و هشیار باشند و از ارباب خود توفیق ادامه خدمت‌گزاری تا دم آخر را بخواهند. ××× پاداش عزاداری برای اهل‌بیت «فَقَدْ رُوِیَ عَنْ مَوْلَانَا الْبَاقِرِ ع أَنَّهُ قَالَ کَانَ زَیْنُ الْعَابِدِینَ یَقُولُ‏ أَیُّمَا مُؤْمِنٍ‏ ذَرَفَتْ‏ عَیْنَاهُ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ ع حَتَّى تَسِیلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ غُرَفاً فِی الْجَنَّةِ یَسْکُنُهَا أَحْقَاباً وَ أَیُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ حَتَّى تَسِیلَ عَلَى خَدِّهِ فِیمَا مَسَّنَا مِنَ الْأَذَى مِنْ عَدُوِّنَا فِی الدُّنْیَا بَوَّأَهُ اللَّهُ مَنْزِلَ صِدْقٍ وَ أَیُّمَا مُؤْمِنٍ مَسَّهُ أَذًى فِینَا صَرَفَ اللَّهُ عَنْ وَجْهِهِ الْأَذَى وَ آمَنَهُ مِنْ سَخَطِ النَّارِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ». مولای ما، امام باقر(ع) فرمود: حضرت زین‌العابدین (ع) می‌فرمود: هر مؤمنی که دیدگانش برای کشته شدن حسین(ع) اشک بریزد تا آنجا که بر گونه‌اش روان شود، خداوند غرفه‌هایی را از بهشت برای او اختصاص دهد که سال‌های بسیاری در آن‌ها سکونت کند و هر مؤمنی که بخاطر آزاری که در دنیا از سوی دشمنان به ما رسیده اشک بریزد تا آنجا که بر گونه‌اش روان شود خداوند او را در مقام صدیقین جای دهد و هر مؤمنی که در راه ما آزار ببیند، خداوند روی او را از آزار باز دارد (آبرویش را نریزد) و در روز قیامت او را از خشم آتش دوزخ ایمن گرداند۰(بحارالانوار) و رُوی عن مولانا الصادق(ع) أنه قال: «مَن ذُکِرنا عنده فَفاضت عیناهُ و لو مِثلَ جِناحِ الذُّبابَةِ، غَفر الله لهُ ذُنوبَهُ و لو کانت مِثلُ زَبَدِ البحرِ» و از سرورمان امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: کسی که پیش او مصائب ما را یاد کنند، اگر چه دیدگانش به اندازه بال مگسی اشک بریزد، خداوند گناهانش را هر چند مانند کف دریا باشد، بیامرزد.(لهوف) «قَالَ ابْنُ طَاوُسٍ رُوِیَ عَنْ آلِ الرَّسُولِ ع أَنَّهُمْ قَالُوا مَنْ‏ بَکَى‏ وَ أَبْکَى‏ فِینَا مِائَةً فَلَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ‏ بَکَى‏ وَ أَبْکَى‏ خَمْسِینَ فَلَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ‏ بَکَى‏ وَ أَبْکَى‏ ثَلَاثِینَ فَلَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ‏ بَکَى‏ وَ أَبْکَى‏ عِشْرِینَ فَلَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ‏ بَکَى‏ وَ أَبْکَى‏ عَشَرَةً فَلَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ‏ بَکَى‏ وَ أَبْکَى‏ وَاحِداً فَلَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ تَبَاکَى فَلَهُ الْجَنَّةُ»؛ و نیز از فرزندان رسول خدا(ص) روایت شده است: کسی که در مصیبت ما بگرید و سی نفر را بگریاند، بهشت از آن اوست، کسی که بگرید و پنجاه نفر را بگریاند، اهل‌بهشت است؛ کسی که بگرید و سی نفر را بگریاند بهشت از آن اوست، کسی که بگرید و بیست نفر را بگریاند اهل بهشت است، کسی که بگرید و ده نفر را بگریاند بهشت از آن او است، کسی که بگرید و یک نفر را بگریاند از اهل بهشت است و کسی که حالت گریه به خود بگیرد، بهشت از آن او است.( لهوف) همه ما موظفیم هدفی که حضرت سیدالشهدا(ع) خون قلب پاکشان را فدای آن کردند دنبال کنیم و به ندای یاری‌طلبی آن بزرگوار، با ایمان، عمل صالح و نشر فرهنگ اهل‌بیت(ع) لبیک گوییم.