کد مطلب : ۸۳۲۶
نهادهای اسلامی
درباره حسینیه ارشاد
این حسینیه در زمین باغی به مساحت دو هزار متر مربع احداث شد.
هدف از تشکیل حسینیه در آن زمان، ایجاد یک مرکز مذهبی و فرهنگی برای قشر فرهیخته و روشن‌فکر بود و به همین سبب حسینیه به صورت فضایی مدرن و امروزی طراحی و به شکل آمفی‌تئاتر ساخته شد.
سبک معماری حسینیه و مسجد اسلامی است و کاشی‌کاری آن توسط مهندسان مختلف صورت گرفته که مسئولیت آن با حاج علی برگی جانی بوده است. کاشی کاری مسجد نیز بر عهده حاج اکبر زحمتکش و ابراهیم فلاح بوده که در آن نهایت دقت به عمل آمده است.
ظرفیت سالن که با شیب مناسبی ساخته شده، هزار نفر در طبقه اول و پانصد نفر در طبقه دوم است. در سال‌های بعد، تالاری نیز با ظرفیت پانصد نفر در زیرزمین حسینیه ساخته شد تا کلاس‌های فرهنگی مذهبی در آنجا تشکیل شود.
در سال ۱۳۵۹، تصمیم گرفته شد که دو هزار متر مربع از زمین باقی مانده از باغ نیز خریداری شود و مسجد حسینیه ارشاد در آن بنا شود. با تأسیس کتابخانه حسینیه ارشاد و توسعه روز افزون، آن تمام سطح حیاط خالی و ۱۱۰۰ متر مربع نیز به کتابخانه اضافه شد.
هم اکنون، تمام سطح زیرین حیاط را کتابخانه حسینیه ارشاد تشکیل داده است و به دلیل استقبال مردم از کتابخانه، با خریداری دو هزار متر مربع زمین‌های اطراف، مرکز مدرن جمع آوری اسناد نیز تأسیس شده است.
از چهره‌های شاخص حسینیه می‌توان به محمدتقی شریعتی اشاره کرد که پس از تعطیلی کانون نشر حقایق در مشهد، گاهی برای سخنرانی به تهران می‌آمد. از سال ۱۳۴۷ ، به بعد دکتر علی شریعتی به دعوت استاد مطهری به حسینیه آمد و با مقاله خود درباره حضرت محمد(ص) به نام «از هجرت تا وفات » طرفداران بسیاری جذب کرد.
با رفتن استاد مطهری در پایان سال ۱۳۴۹، حسینیه در انحصار دکتر شریعتی قرار گرفت و گرچه صدر بلاغی، محمدتقی شریعتی و مرتضی شبستری نیز جلسه‌های بسیاری داشتند.
دکتر علی شریعتی از اوایل سال ۱۳۵۰ تا ۱۹ آبان ۱۳۵۱ که حسینیه تعطیل شد نقش بسیاری در آگاهی قشر دانشجو نسبت به مسائل سیاسی و دینی داشت.
وی تا زمان تعطیلی حسینیه به کارش ادامه داد. این در حالی بود که در سال‌های ۱۳۵۰ و اوایل ۱۳۵۱، حسینیه آزادانه فعالیت خود را دنبال می‌کرد و ساواک گاهی گزارشی از سخنرانی‌های دکتر تهیه و ارسال می‌کرد.
از دیگر افراد برجسته‌ای که در حسینیه ارشاد جلسه های سخنرانی و کلاس‌های فرهنگی داشتند به مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی و آیت الله طالقانی می‌توان اشاره کرد.
به طورکلی، مرحوم استاد مرتضی مطهری از ابتدای سال ۱۳۴۸ تا پایان سال ۱۳۴۹، ۶۷ جلسه ؛ محمدتقی شریعتی ۳۶ جلسه؛ دکتر علی شریعتی ۲۴ جلسه و صدر بلاغی ۱۹ جلسه در حسینیه سخنرانی داشتند.
به دلیل طرح برخی از مباحث دینی و اجتماعی، حسینیه به تدریج مورد انتقاد شماری از روحانیون و مراجع قرار گرفت و عده‌ای از آنان با توجیه حفظ تشیع برای تعطیل کردن حسینیه فعالیت‌هایی انجام می‌دادند. حتی برخی از آنان به مقامات دولتی متوسل شدند و سرانجام، به دلیل فشار روحانیون سنتی، حسینیه ارشاد تعطیل شد.
در اسفند سال ۱۳۴۹ ، براساس آخرین توافق، حسینیه در دو بخش تبلیغی و تحقیقاتی به کار ادامه داد و به پایگاه بسیار مناسبی برای طرح دیدگاه‌های دکتر شریعتی تبدیل شد و او تقریباً به صورت تک سخنران آن مرکز درآمد.
حسینیه ارشاد در چند بخش فعالیت می‌کند:
بخش تحقیقات علمی که شامل امکان تحقیق‌های مختلف و ایجاد کتابخانه و نشریات است; بخش تعلیماتی؛کلاس‌های حافظ‌شناسی، تفسیر قرآن، تفسیر نهج البلاغه، منطق و عرفان و مبانی فقهی حقوقی خانواده و... .
حسینیه ارشاد در خیابان شریعتی، جنب خیابان گل‌نبی واقع است.
هدف از تشکیل حسینیه در آن زمان، ایجاد یک مرکز مذهبی و فرهنگی برای قشر فرهیخته و روشن‌فکر بود و به همین سبب حسینیه به صورت فضایی مدرن و امروزی طراحی و به شکل آمفی‌تئاتر ساخته شد.
سبک معماری حسینیه و مسجد اسلامی است و کاشی‌کاری آن توسط مهندسان مختلف صورت گرفته که مسئولیت آن با حاج علی برگی جانی بوده است. کاشی کاری مسجد نیز بر عهده حاج اکبر زحمتکش و ابراهیم فلاح بوده که در آن نهایت دقت به عمل آمده است.
ظرفیت سالن که با شیب مناسبی ساخته شده، هزار نفر در طبقه اول و پانصد نفر در طبقه دوم است. در سال‌های بعد، تالاری نیز با ظرفیت پانصد نفر در زیرزمین حسینیه ساخته شد تا کلاس‌های فرهنگی مذهبی در آنجا تشکیل شود.
در سال ۱۳۵۹، تصمیم گرفته شد که دو هزار متر مربع از زمین باقی مانده از باغ نیز خریداری شود و مسجد حسینیه ارشاد در آن بنا شود. با تأسیس کتابخانه حسینیه ارشاد و توسعه روز افزون، آن تمام سطح حیاط خالی و ۱۱۰۰ متر مربع نیز به کتابخانه اضافه شد.
هم اکنون، تمام سطح زیرین حیاط را کتابخانه حسینیه ارشاد تشکیل داده است و به دلیل استقبال مردم از کتابخانه، با خریداری دو هزار متر مربع زمین‌های اطراف، مرکز مدرن جمع آوری اسناد نیز تأسیس شده است.
از چهره‌های شاخص حسینیه می‌توان به محمدتقی شریعتی اشاره کرد که پس از تعطیلی کانون نشر حقایق در مشهد، گاهی برای سخنرانی به تهران می‌آمد. از سال ۱۳۴۷ ، به بعد دکتر علی شریعتی به دعوت استاد مطهری به حسینیه آمد و با مقاله خود درباره حضرت محمد(ص) به نام «از هجرت تا وفات » طرفداران بسیاری جذب کرد.
با رفتن استاد مطهری در پایان سال ۱۳۴۹، حسینیه در انحصار دکتر شریعتی قرار گرفت و گرچه صدر بلاغی، محمدتقی شریعتی و مرتضی شبستری نیز جلسه‌های بسیاری داشتند.
دکتر علی شریعتی از اوایل سال ۱۳۵۰ تا ۱۹ آبان ۱۳۵۱ که حسینیه تعطیل شد نقش بسیاری در آگاهی قشر دانشجو نسبت به مسائل سیاسی و دینی داشت.
وی تا زمان تعطیلی حسینیه به کارش ادامه داد. این در حالی بود که در سال‌های ۱۳۵۰ و اوایل ۱۳۵۱، حسینیه آزادانه فعالیت خود را دنبال می‌کرد و ساواک گاهی گزارشی از سخنرانی‌های دکتر تهیه و ارسال می‌کرد.
از دیگر افراد برجسته‌ای که در حسینیه ارشاد جلسه های سخنرانی و کلاس‌های فرهنگی داشتند به مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی و آیت الله طالقانی می‌توان اشاره کرد.
به طورکلی، مرحوم استاد مرتضی مطهری از ابتدای سال ۱۳۴۸ تا پایان سال ۱۳۴۹، ۶۷ جلسه ؛ محمدتقی شریعتی ۳۶ جلسه؛ دکتر علی شریعتی ۲۴ جلسه و صدر بلاغی ۱۹ جلسه در حسینیه سخنرانی داشتند.
به دلیل طرح برخی از مباحث دینی و اجتماعی، حسینیه به تدریج مورد انتقاد شماری از روحانیون و مراجع قرار گرفت و عده‌ای از آنان با توجیه حفظ تشیع برای تعطیل کردن حسینیه فعالیت‌هایی انجام می‌دادند. حتی برخی از آنان به مقامات دولتی متوسل شدند و سرانجام، به دلیل فشار روحانیون سنتی، حسینیه ارشاد تعطیل شد.
در اسفند سال ۱۳۴۹ ، براساس آخرین توافق، حسینیه در دو بخش تبلیغی و تحقیقاتی به کار ادامه داد و به پایگاه بسیار مناسبی برای طرح دیدگاه‌های دکتر شریعتی تبدیل شد و او تقریباً به صورت تک سخنران آن مرکز درآمد.
حسینیه ارشاد در چند بخش فعالیت می‌کند:
بخش تحقیقات علمی که شامل امکان تحقیق‌های مختلف و ایجاد کتابخانه و نشریات است; بخش تعلیماتی؛کلاس‌های حافظ‌شناسی، تفسیر قرآن، تفسیر نهج البلاغه، منطق و عرفان و مبانی فقهی حقوقی خانواده و... .
حسینیه ارشاد در خیابان شریعتی، جنب خیابان گل‌نبی واقع است.
مرجع : کتاب اول
