کد مطلب : ۳۵۹۰۰
برنامه‌های عزاداری محرم و صفر با اخلاص ماندگار می‌شود
حجت الاسلام و المسلمین عبدالکریم عابدینی در جلسه ساماندهی شئون مذهبی که با محور برنامه‌های عزاداری محرم برگزار شد، گفت: محرم و عاشورا را اخلاص پیش برده است، هر چقدر اخلاص ضعیف شود، کار‌های ما بی‌برکت و بی‌رونق می‌شود، هر چقدر قوی باشد تأثیر معنوی کار ماندگاری پیدا می‌کند و خداوند به آن برکت و تأثیرگذاری عنایت کرد.
ما داریم وارد فضای حماسی محرم و عاشورای اباعبدالله (ع) می‌شویم، باید معلوم باشد الان ما دنیا را چگونه می‌بینیم، اگر دو قطبی در دنیا وجود دارد این دو قطبی چگونه است؟ آیا دو قطبی بدحجاب و بی‌حجاب است؟ آیا دو قطبی اصولگرا و اصلاح‌طلب است؟ آیه دو قطبی شیعه و سنی است؟ خداوند همه این‌ها را رد می‌کند و می‌گوید دو قطبی مستضعفان و مستکبران داریم، من هم حامی مستضعفان هستم و این‌ها را به نتیجه می‌رسانم، این یک نکته کلیدی است که در تمام برنامه‌های محرم باید آن را دنبال کنیم.
دومین گام نیز موهوم نشان دادن توطئه است، حدود دو دهه پیش دشمن خیلی اصرار داشت که بگوید ما توهم توطئه داریم، برای مثال در جنگ تحمیلی می‌خواستند نقش امریکا را حذف کنند و فقط صدام را در جنگ با ما نشان دهند یا می‌خواستند ارتباط منافقین با اجانب خارج از کشور را منکر شوند، این‌ها همه رو شد و همه این‌ها به دامن اربابان خود خزیدند، اما این‌گونه تبلیغات کردند.
یکی دیگر از گام‌های دشمن موهوم نشان دادن خودی و غیر خودی بود، کسانی که به عنوان سران فتنه بودند، زمانی که رئیس مجلس بودند، در شب بیستم و سوم رمضان سخنرانی می‌کردند که ما در اسلام خودی و غیرخودی نداریم، تقسیم‌بندی نکنید، یعنی می‌گفتند شما خیالاتی هستید که این حرف‌ها را می‌زنید.
محرم، اربعین، غدیر و عاشورا که حرف‌های متفاوت ندارند، حرف این‌ها یکی است، همان طور که در غدیر خداوند می‌گوید یهودی‌ها را رها کنید و به دنبال آن‌ها نروید، چرا که شما، ولی دارید، در بحث رسالت‌های محرمی هم شما باید این‌ها را ببینید، باید این کلیدواژه‌ها را اعمال کنید، خطبا و مداحان ما باید به میدان بیایند، برخی مداحان ممکن است تصور کنند فقط موظف‌اند یک شوری ایجاد کنند، البته اغلب مداحان ما رسالت خود را به درستی انجام می‌دهند.
در همین راستا اگر بخواهیم رسالت‌های حماسه حسینی را با هم هماهنگ کنیم و به سمت آن حرکت کنیم، یکی از مهم‌ترین رسالت‌های امام حسین (ع) اقامه امامت و ولایت بوده است، این چقدر در سخنرانی‌های ما دیده می‌شود؟ باید در این رسالت متمرکز شویم که امامت و ولایت را جا بیندازیم.
اگر اسناد قیام عاشورایی امام حسین (ع) را مطالعه کنیم، اولین سند جدی و مهم آن است که وقتی حضرت را به پایگاه حکومت مدینه فراخواندن و گفتند باید با یزید بیعت کنی، حضرت فرمود من از خاندان نبوت و رسالت هستم و ملائکه در خانه ما رفت و آمد داشتند در حالی که یزید شرب خمر می‌کند، علنی فسق و فجور می‌کند، در نهایت گفت هر کسی در هر زمانی و در هر سرزمینی که سنخیتی با من دارد با کسی که سنخیتی با یزید دارد بیعت نمی‌کند و کنار نمی‌آید.
حضرت فقط بحث خود و یزید را مطرح نکردند بلکه ایشان فرمودند در هر زمان و در هر کجا این ماجرا برپاست و هر کس مثل من است با مثل یزید بیعت نمی‌کند، این به معنای مرز بین حق و باطل است، یعنی مرز بین امامت حق و امامت باطل را مشخص کرده‌اند.
نکته دیگر اقامه نماز است، بار‌ها شاهد بوده‌ایم در روز عاشورا و تاسوعا آنقدر صدای ساز و طبل در خیابان‌ها زیاد بوده که صدای اذان به گوش نمی‌رسیده است در حالی که وقتی صدای اذان بلند می‌شود دیگر صدای دیگری نباید شنید، نباید این‌ها را رها کنیم، این توهین به عقاید و سهل‌انگاری در رسالت‌هایی است که بر عهده ماست، امام حسین (ع) در ظهر عاشورا هم در میدان جنگ نمازشان را اقامه کردند، کسانی در آن شرایط خود را سپر کردند که امام و یارانشان بتوانند نماز خود را بخوانند، اما ما این‌گونه رفتار می‌کنیم، البته اکنون این‌گونه رفتار‌ها کمتر شده است.
نکته دیگر اقامه قرآن است، اینکه امام حسین (ع) یک شب دیگر از لشکر دشمن مهلت خواست، به خاطر این بود که عاشق نماز و قرائت قرآن بود، امام می‌خواستند در آن شبی که مهلت می‌گیرند نماز بخوانند، قرآن بخوانند، دعا کنند، ما چقدر نقش قرآن را در مراسم و مناسک ایام محرم می‌بینیم؟ وظیفه ما در این راستا خیلی سنگین‌تر از چیزی است که اکنون داریم به آن عمل می‌کنیم، سرعت ما سرعت تندی نیست و باید جدی گرفته شود.
بحث امر به معروف و نهی از منکر نیز یکی از موارد مهم است، این وظیفه مسلمانی ماست، وظیفه یک نهاد یا دو نهاد نیست، امر به معروف و نهی از منکر یک وظیفه همگانی است، انبیای گذشته همه این مأموریت را داشته‌اند، همه باید به این امر قیام کنیم.
یکی دیگر از موارد مهم، حق‌مداری است، آیا حق آن است که منافع ما را تأمین می‌کند؟ یا حق حتی اگر علیه ما باشد هم حق است، کسی که حق را می‌گوید حتی اگر علیه ما باشد، ما باید دست‌بوس چنین کسی باشیم که باعث شده حواسمان را جمع کنیم.
دنیاپرستی نیز یکی دیگر از مواردی است که گاهی شاهد آن هستیم که به وضوح به بیت‌المال دستبرد می‌زنند، خیلی‌ها آن قدر خلافشان آشکار است که گویا کم‌کم دارد این حرام‌خواری و زمین‌خواری‌ها عادی می‌شود، این‌ها رسالت‌های جدی محرمی ما هستند، اگر ما تکلیف این‌ها را روشن نکنیم و در محرم به این‌ها نپردازیم، چه کاری از این‌ها مهم‌تر داریم؟ اگر لقمه حرامی اعم از ربا، دزدی، حقوق‌های دریافتی در مقابل کار‌های نکرده در زندگی ما بیاید، این‌ها به چیز‌های بدی تبدیل می‌شود، امام (ع) فرمود چرا این‌ها شمشیرهایشان را برای کشتن من تیز کرده‌اند؟ بخاطر لقمه‌های حرامی است که خورده‌اند و رشوه‌هایی که گرفته‌اند.
آن جهاد تبیینی که مقام معظم رهبری می‌فرمایند این نیست که بچرخیم ببینیم کدام واژه سیاسی، اجتماعی و کلیدواژه‌های دوران ما می‌تواند دغدغه رهبر فرزانه انقلاب باشد؟ جهاد تبیین یعنی همین مسائل کلیدی و اساسی و مهم را برای مردم تبیین کنیم که پس از محرم احساس کنیم یک کار ویژه و جدی انجام داده‌ایم.
در هیئات و مجالس همیشه خانم‌ها پای کار هستند، خانم‌ها همیشه در مسائل معنوی جدی هستند، ما در مراسم مربوط به محرم و عاشورا حتماً باید جایگاه خانم‌ها را جدی‌تر ببینیم و آن‌ها را مخاطب قرار دهیم، بسیاری از مسائل فرهنگی و مطالبات رهبری وجود دارد که اگر خانم‌ها به میدان نیایند ما نمی‌توانیم کارمان را پیش ببریم، یک نمونه آن نقش حضرت زینب (س) در کربلاست.
رصد برنامه‌ها و شناسایی نقاط قوت و ضعف که نام آن را تجربه‌نگاری می‌گذارند حائز اهمیت است، متأسفانه ما این کار مهم را گاهی به تأخیر می‌اندازیم، برای مثال مراسم عاشورا که برگزار می‌شود پس از آن جلسه بگیریم و ببینیم ما امسال چه کار کرده‌ایم؟ نقاط قوت و نقاط ضعف را بررسی کنیم، ما این کار را نمی‌کنیم، به همین دلیل نقطه ضعف‌ها و قوت‌ها را فراموش می‌کنیم و لذا پیشرفتمان کند می‌شود.
یکی دیگر از موارد، اجتماع بزرگی است که پیشنهاد داده شد، برای مثال استان زنجان چنین کاری را کرده است، ما نیز خیابانی مثل خیابان شهدا داریم که ظرفیت فوق‌العاده‌ای دارد، بیاییم برای این اجتماع‌های بزرگ برنامه‌ریزی کنیم، البته ممکن است مکان‌های دیگری نیز در شهر وجود داشته باشد، بیاییم این اجتماع بزرگ را جدی بگیریم.
ما داریم وارد فضای حماسی محرم و عاشورای اباعبدالله (ع) می‌شویم، باید معلوم باشد الان ما دنیا را چگونه می‌بینیم، اگر دو قطبی در دنیا وجود دارد این دو قطبی چگونه است؟ آیا دو قطبی بدحجاب و بی‌حجاب است؟ آیا دو قطبی اصولگرا و اصلاح‌طلب است؟ آیه دو قطبی شیعه و سنی است؟ خداوند همه این‌ها را رد می‌کند و می‌گوید دو قطبی مستضعفان و مستکبران داریم، من هم حامی مستضعفان هستم و این‌ها را به نتیجه می‌رسانم، این یک نکته کلیدی است که در تمام برنامه‌های محرم باید آن را دنبال کنیم.
دومین گام نیز موهوم نشان دادن توطئه است، حدود دو دهه پیش دشمن خیلی اصرار داشت که بگوید ما توهم توطئه داریم، برای مثال در جنگ تحمیلی می‌خواستند نقش امریکا را حذف کنند و فقط صدام را در جنگ با ما نشان دهند یا می‌خواستند ارتباط منافقین با اجانب خارج از کشور را منکر شوند، این‌ها همه رو شد و همه این‌ها به دامن اربابان خود خزیدند، اما این‌گونه تبلیغات کردند.
یکی دیگر از گام‌های دشمن موهوم نشان دادن خودی و غیر خودی بود، کسانی که به عنوان سران فتنه بودند، زمانی که رئیس مجلس بودند، در شب بیستم و سوم رمضان سخنرانی می‌کردند که ما در اسلام خودی و غیرخودی نداریم، تقسیم‌بندی نکنید، یعنی می‌گفتند شما خیالاتی هستید که این حرف‌ها را می‌زنید.
محرم، اربعین، غدیر و عاشورا که حرف‌های متفاوت ندارند، حرف این‌ها یکی است، همان طور که در غدیر خداوند می‌گوید یهودی‌ها را رها کنید و به دنبال آن‌ها نروید، چرا که شما، ولی دارید، در بحث رسالت‌های محرمی هم شما باید این‌ها را ببینید، باید این کلیدواژه‌ها را اعمال کنید، خطبا و مداحان ما باید به میدان بیایند، برخی مداحان ممکن است تصور کنند فقط موظف‌اند یک شوری ایجاد کنند، البته اغلب مداحان ما رسالت خود را به درستی انجام می‌دهند.
در همین راستا اگر بخواهیم رسالت‌های حماسه حسینی را با هم هماهنگ کنیم و به سمت آن حرکت کنیم، یکی از مهم‌ترین رسالت‌های امام حسین (ع) اقامه امامت و ولایت بوده است، این چقدر در سخنرانی‌های ما دیده می‌شود؟ باید در این رسالت متمرکز شویم که امامت و ولایت را جا بیندازیم.
اگر اسناد قیام عاشورایی امام حسین (ع) را مطالعه کنیم، اولین سند جدی و مهم آن است که وقتی حضرت را به پایگاه حکومت مدینه فراخواندن و گفتند باید با یزید بیعت کنی، حضرت فرمود من از خاندان نبوت و رسالت هستم و ملائکه در خانه ما رفت و آمد داشتند در حالی که یزید شرب خمر می‌کند، علنی فسق و فجور می‌کند، در نهایت گفت هر کسی در هر زمانی و در هر سرزمینی که سنخیتی با من دارد با کسی که سنخیتی با یزید دارد بیعت نمی‌کند و کنار نمی‌آید.
حضرت فقط بحث خود و یزید را مطرح نکردند بلکه ایشان فرمودند در هر زمان و در هر کجا این ماجرا برپاست و هر کس مثل من است با مثل یزید بیعت نمی‌کند، این به معنای مرز بین حق و باطل است، یعنی مرز بین امامت حق و امامت باطل را مشخص کرده‌اند.
نکته دیگر اقامه نماز است، بار‌ها شاهد بوده‌ایم در روز عاشورا و تاسوعا آنقدر صدای ساز و طبل در خیابان‌ها زیاد بوده که صدای اذان به گوش نمی‌رسیده است در حالی که وقتی صدای اذان بلند می‌شود دیگر صدای دیگری نباید شنید، نباید این‌ها را رها کنیم، این توهین به عقاید و سهل‌انگاری در رسالت‌هایی است که بر عهده ماست، امام حسین (ع) در ظهر عاشورا هم در میدان جنگ نمازشان را اقامه کردند، کسانی در آن شرایط خود را سپر کردند که امام و یارانشان بتوانند نماز خود را بخوانند، اما ما این‌گونه رفتار می‌کنیم، البته اکنون این‌گونه رفتار‌ها کمتر شده است.
نکته دیگر اقامه قرآن است، اینکه امام حسین (ع) یک شب دیگر از لشکر دشمن مهلت خواست، به خاطر این بود که عاشق نماز و قرائت قرآن بود، امام می‌خواستند در آن شبی که مهلت می‌گیرند نماز بخوانند، قرآن بخوانند، دعا کنند، ما چقدر نقش قرآن را در مراسم و مناسک ایام محرم می‌بینیم؟ وظیفه ما در این راستا خیلی سنگین‌تر از چیزی است که اکنون داریم به آن عمل می‌کنیم، سرعت ما سرعت تندی نیست و باید جدی گرفته شود.
بحث امر به معروف و نهی از منکر نیز یکی از موارد مهم است، این وظیفه مسلمانی ماست، وظیفه یک نهاد یا دو نهاد نیست، امر به معروف و نهی از منکر یک وظیفه همگانی است، انبیای گذشته همه این مأموریت را داشته‌اند، همه باید به این امر قیام کنیم.
یکی دیگر از موارد مهم، حق‌مداری است، آیا حق آن است که منافع ما را تأمین می‌کند؟ یا حق حتی اگر علیه ما باشد هم حق است، کسی که حق را می‌گوید حتی اگر علیه ما باشد، ما باید دست‌بوس چنین کسی باشیم که باعث شده حواسمان را جمع کنیم.
دنیاپرستی نیز یکی دیگر از مواردی است که گاهی شاهد آن هستیم که به وضوح به بیت‌المال دستبرد می‌زنند، خیلی‌ها آن قدر خلافشان آشکار است که گویا کم‌کم دارد این حرام‌خواری و زمین‌خواری‌ها عادی می‌شود، این‌ها رسالت‌های جدی محرمی ما هستند، اگر ما تکلیف این‌ها را روشن نکنیم و در محرم به این‌ها نپردازیم، چه کاری از این‌ها مهم‌تر داریم؟ اگر لقمه حرامی اعم از ربا، دزدی، حقوق‌های دریافتی در مقابل کار‌های نکرده در زندگی ما بیاید، این‌ها به چیز‌های بدی تبدیل می‌شود، امام (ع) فرمود چرا این‌ها شمشیرهایشان را برای کشتن من تیز کرده‌اند؟ بخاطر لقمه‌های حرامی است که خورده‌اند و رشوه‌هایی که گرفته‌اند.
آن جهاد تبیینی که مقام معظم رهبری می‌فرمایند این نیست که بچرخیم ببینیم کدام واژه سیاسی، اجتماعی و کلیدواژه‌های دوران ما می‌تواند دغدغه رهبر فرزانه انقلاب باشد؟ جهاد تبیین یعنی همین مسائل کلیدی و اساسی و مهم را برای مردم تبیین کنیم که پس از محرم احساس کنیم یک کار ویژه و جدی انجام داده‌ایم.
در هیئات و مجالس همیشه خانم‌ها پای کار هستند، خانم‌ها همیشه در مسائل معنوی جدی هستند، ما در مراسم مربوط به محرم و عاشورا حتماً باید جایگاه خانم‌ها را جدی‌تر ببینیم و آن‌ها را مخاطب قرار دهیم، بسیاری از مسائل فرهنگی و مطالبات رهبری وجود دارد که اگر خانم‌ها به میدان نیایند ما نمی‌توانیم کارمان را پیش ببریم، یک نمونه آن نقش حضرت زینب (س) در کربلاست.
رصد برنامه‌ها و شناسایی نقاط قوت و ضعف که نام آن را تجربه‌نگاری می‌گذارند حائز اهمیت است، متأسفانه ما این کار مهم را گاهی به تأخیر می‌اندازیم، برای مثال مراسم عاشورا که برگزار می‌شود پس از آن جلسه بگیریم و ببینیم ما امسال چه کار کرده‌ایم؟ نقاط قوت و نقاط ضعف را بررسی کنیم، ما این کار را نمی‌کنیم، به همین دلیل نقطه ضعف‌ها و قوت‌ها را فراموش می‌کنیم و لذا پیشرفتمان کند می‌شود.
یکی دیگر از موارد، اجتماع بزرگی است که پیشنهاد داده شد، برای مثال استان زنجان چنین کاری را کرده است، ما نیز خیابانی مثل خیابان شهدا داریم که ظرفیت فوق‌العاده‌ای دارد، بیاییم برای این اجتماع‌های بزرگ برنامه‌ریزی کنیم، البته ممکن است مکان‌های دیگری نیز در شهر وجود داشته باشد، بیاییم این اجتماع بزرگ را جدی بگیریم.
مرجع : خبرگزاری واحد مرکزی خبر
