کد مطلب : ۱۹۹۲۱
ارشاد، سیاست واحدی در زمینه تصویرگری مذهبی ندارد
رویا بیژنی، تصویرگر در گفتگو با خبرنگار مهر به محدودیت‌هایی که در زمینه تصویرگری مذهبی وجود دارد اشاره و بیان کرد: هیچ کار بنیادینی در زمینه تصویرگری مذهبی انجام نشده و هنر، نیازمند حمایت است. خود من به تصویرگری مذهبی علاقه‌مندم اما واقعیت این است که محدودیت‌هایی که در این زمینه وجود دارد، مانع کار من می‌شود.
تصویرگر کتاب«حسن کچل و کبوتر شانس» با اشاره به نبود سیاستی واحد در وزارت ارشاد در ارتباط با تصویرگری مذهبی گفت: تاکنون دوبار به‌خاطر تصویرگری‌های مذهبی خود، جایزه گرفته‌ام و به این نوع تصویرگری علاقه‌مندم اما یک بار به منِ تصویرگر به‌خاطر تصویرکردن چهره حضرت فاطمه(س) جایزه می‌دهند و بار دیگر، مانع از انتشار 14 جلد کتاب من از چهارده معصوم می‌شوند.
درست است انتشارات قدیانی، حق‌التصویر مرا پرداخت کرد اما مساله اصلی این است که من دلم می‌خواهد نتیجه زحمت و تلاشم را ببینم. چرا نباید 14 جلد، هر جلد مجموعه 24 صفحه منتشر نشود و در اختیار مخاطب قرار نگیرد؟! انگار در این سرزمین، همه چیز وابسته به شخص است و سیستم واحدی در وزارت ارشاد وجود ندارد.
بیژنی به این‌که لازم است بچه‌ها چهره پیامبر و امامان را ببینند اشاره و بیان کرد: بدی نقطه مقابل خوبی است و ما وقتی معصومیت را حذف می‌کنیم و نمی‌توانیم چهره معصوم را نشان دهیم، چه بخواهیم چه نخواهیم نقطه مقابل معصومیت را پر رنگ کرده‌ایم. چرا کسی نمی‌گوید این همه تصویر شیطان و لولو و جن و غول در کتاب کودکان چه می‌کند؟ چرا کسی از خود نمی‌پرسد ممکن است این تصاویر خشم و خشونت را ترویج دهد یا بچه‌ها را بترساند اما نشان دادن معصومیت ممنوع است؟ چرا برای شیطان الگوسازی می‌کنیم اما برای معصومین نه؟!
بیژنی به این‌که روند تصویرگری مذهبی، روند روبه‌رشدی نبوده، اشاره و بیان کرد: زمانی می‌توانستیم صورت‌ها را به صورت محو، تصویر کنیم اما چند سال اخیر همه چهره‌ها حذف شده‌اند. جتی نمی‌توان از فرم و رنگ و ترکیب‌بندی هم استفاده کرد. پیام‌ها در داستان‌های مذهبی بسیار مستقیم است و این مساله در کنار تصویر نشدهن چهره پیامبر(ص) و امامان موجب کمرنگ شدن ارتباط بچه‌ها با مذهب می‌شود.
تصویرگر کتاب«در شهر چه خبر بود؟» در پاسخ به این‌که چرا تصویرگران از روش نقاشی قهوه‌خانه برای تصویرکردن چهره معصومین بهره نمی‌برند گفت: نقاشی قهوه‌خانه، نقاشی مردم کوچه و بازار است و حد و مرزی برای آن وجود ندارد. اما تصویرگری، هنر مردم کوچه و بازار نیست و مشکل اصلی تصویرگران این است که نمی‌دانند قواعد و ضوابط ارشاد کدام است؟ خود وزارت ارشاد هم نمی‌داند.
من در یکی از تصویرگری‌هایم از روش قهوه‌خانه بهره بردم و روی صورت امام به شیوه حسین قوللر آقاسی، پرده گذاشتم، تصویر مرا حذف کردند. می‌دانید منی که 20 سال است برای بچه‌ها شعر می‌گویم و تصویرگری می‌کنم نمی‌دانم ملاک و معیار کدام است.
تصویرگر کتاب«حسن کچل و کبوتر شانس» با اشاره به نبود سیاستی واحد در وزارت ارشاد در ارتباط با تصویرگری مذهبی گفت: تاکنون دوبار به‌خاطر تصویرگری‌های مذهبی خود، جایزه گرفته‌ام و به این نوع تصویرگری علاقه‌مندم اما یک بار به منِ تصویرگر به‌خاطر تصویرکردن چهره حضرت فاطمه(س) جایزه می‌دهند و بار دیگر، مانع از انتشار 14 جلد کتاب من از چهارده معصوم می‌شوند.
درست است انتشارات قدیانی، حق‌التصویر مرا پرداخت کرد اما مساله اصلی این است که من دلم می‌خواهد نتیجه زحمت و تلاشم را ببینم. چرا نباید 14 جلد، هر جلد مجموعه 24 صفحه منتشر نشود و در اختیار مخاطب قرار نگیرد؟! انگار در این سرزمین، همه چیز وابسته به شخص است و سیستم واحدی در وزارت ارشاد وجود ندارد.
بیژنی به این‌که لازم است بچه‌ها چهره پیامبر و امامان را ببینند اشاره و بیان کرد: بدی نقطه مقابل خوبی است و ما وقتی معصومیت را حذف می‌کنیم و نمی‌توانیم چهره معصوم را نشان دهیم، چه بخواهیم چه نخواهیم نقطه مقابل معصومیت را پر رنگ کرده‌ایم. چرا کسی نمی‌گوید این همه تصویر شیطان و لولو و جن و غول در کتاب کودکان چه می‌کند؟ چرا کسی از خود نمی‌پرسد ممکن است این تصاویر خشم و خشونت را ترویج دهد یا بچه‌ها را بترساند اما نشان دادن معصومیت ممنوع است؟ چرا برای شیطان الگوسازی می‌کنیم اما برای معصومین نه؟!
بیژنی به این‌که روند تصویرگری مذهبی، روند روبه‌رشدی نبوده، اشاره و بیان کرد: زمانی می‌توانستیم صورت‌ها را به صورت محو، تصویر کنیم اما چند سال اخیر همه چهره‌ها حذف شده‌اند. جتی نمی‌توان از فرم و رنگ و ترکیب‌بندی هم استفاده کرد. پیام‌ها در داستان‌های مذهبی بسیار مستقیم است و این مساله در کنار تصویر نشدهن چهره پیامبر(ص) و امامان موجب کمرنگ شدن ارتباط بچه‌ها با مذهب می‌شود.
تصویرگر کتاب«در شهر چه خبر بود؟» در پاسخ به این‌که چرا تصویرگران از روش نقاشی قهوه‌خانه برای تصویرکردن چهره معصومین بهره نمی‌برند گفت: نقاشی قهوه‌خانه، نقاشی مردم کوچه و بازار است و حد و مرزی برای آن وجود ندارد. اما تصویرگری، هنر مردم کوچه و بازار نیست و مشکل اصلی تصویرگران این است که نمی‌دانند قواعد و ضوابط ارشاد کدام است؟ خود وزارت ارشاد هم نمی‌داند.
من در یکی از تصویرگری‌هایم از روش قهوه‌خانه بهره بردم و روی صورت امام به شیوه حسین قوللر آقاسی، پرده گذاشتم، تصویر مرا حذف کردند. می‌دانید منی که 20 سال است برای بچه‌ها شعر می‌گویم و تصویرگری می‌کنم نمی‌دانم ملاک و معیار کدام است.
مرجع : خبرگزاری مهر
