کد مطلب : ۱۵۱۲۳
داوود ميرباقری با نورانی كردن چهره حضرت ابوالفضل(ع) چندان موافق نيست
فرهنگ: در همايش «قيام تا قيام» با هدف نقد و بررسی سريال «مختارنامه» اعلام شد كه داوود ميرباقری همچنان در جست‌وجوی تمهيدی برای نشان ندادن چهره حضرت ابوالفضل(ع) در اين مجموعه تاريخی ـ مذهبی است.
در اين همايش مدير روابط عمومی مجموعه تلويزيونی «مختارنامه» از جست‌وجوی ميرباقری براي يافتن تمهيدی برای نشان ندادن چهره حضرت ابوالفضل(ع) در اين مجموعه خبر داد.
رضا استادی در همايش «قيام تا قيام» در دانشگاه صنعتی همدان، گفت: ما در زمان ساخت سريال «مختارنامه» از خودمان می‌پرسيديم اگر در آن دوره بوديم، چه می‌كرديم. در اكثر مواقع فيلمبرداری گروهی از اعضاي صحنه احساساتی می‌شدند و برای خود من ديدن تصاوير اين سريال بسيار دشوار است.
وی ادامه داد: مختار ويژگی شخصيتي لايه لايه دارد و اگر مخاطبان اين سريال را با دقت تماشا كنند، قطعا از درك اين موضوع لذت خواهند برد.
استادی درباره بحث‌ها و انتقادات مطرح شده درباره نشان دادن چهره حضرت ابوالفضل(ع) در سريال «مختارنامه»، بيان كرد: اين موضوع در سريال «مختارنامه» به چند صحنه خاص از جمله ورود امام حسین(ع) و اسرا محدود می‌شد. آقای ميرباقری از پرداخت مستقيم به واقعه كربلا امتناع كرد. استدلال او اين بود كه وقتی نمی‌توان چهره افراد را نشان داد باعث ابتر ماندن موضوع می‌شود و بهتر است از حواشی اطراف موضوع استفاده كنيم.
وی ادامه داد: دقت زيادی در اين موضوع انجام شد كه در اواخر سال ۸۷، فردی به نام فتوحی كه آشنايی با سينما نداشت، دوره تمرينی طولاني ديد و تمرين شمشيربازی و اسب دوانی كرد و حتي تمرين صدا هم انجام داد تا صحنه‌هاي مربوط به حضرت عباس در شاهرود، با حساسيت فراوان جلوي دوربين برود. حتي اواخر فروردين كه رييس سازمان صدا و سيما به همراه برخی نمايندگان مجلس، در شاهرود حضور داشتند، صحنه‌های حضرت عباس به نمايش درآمد و آنها معتقد به نزديكی‌اش به باور عمومی بودند. اما از هفته‌های قبل تصاويری منتشر شدند و حواشی ايجاد كردند.
استادی افزود: سازندگان سريال برای اينكه قصد داشتند تصوير فتوحی ديده نشود، در زمان بازديد سيد عزت‌الله ضرغامی، كلاه و عينك دودی به چهره فتوحی زدند تا ديده نشود. اما با انتشار عكس، اين فكر ايجاد شد كه او از بازيگران مطرح و ستاره‌هاست. حال با حواشی پيش آمده قرار شد چهره وی نشان داده نشود اما ميرباقری با تمهيداتی چون نورانی كردن چهره خيلی موافق نيست و احتمالا از كارهای ديگری مثل انتخاب زوايايی كه چهره او معلوم نشود استفاده خواهد كرد.
وی همچنين در پاسخ به پرسشی درباره هزينه سريال «مختارنامه» بيان كرد: هزينه سريال تا كنون ۲۰ ميليارد تومان بوده كه برای ۴۰ قسمت آن هزينه شده است.
استادی درباره انجام كارهای تحقيقاتی درباره اين سريال هم گفت: مختارنامه يك فيلمنامه اوليه داشت كه حاصل يك تحقيق ۱۰ ساله بود. اما خود داوود ميرباقری هم مطالعات سنگينی انجام داد. خيلی‌ها سوال می‌كنند مبناي شخصيت‌های سريال چه بوده است. واقعا هيچ منبع تاريخی نبوده كه خوانده نشده باشد، اما تاريخ در جاهايی سكوت دارد و در مورد شخصيت «مسلم»، ميرباقری به اين نتيجه رسيد كه نكته واحدی در تاريخ وجود ندارد.
وي افزود: «مختارنامه» داستان مختار است و صحنه‌های كربلا در بخش‌هايی اتفاق می‌افتد كه مربوط به او باشد.
استادي همچنين با اشاره به پروژه «روز رستاخيز» به كارگردانی احمدرضا درويش گفت: در اين سريال چهره حضرت ابوالفضل(ع) و علی‌اكبر و چند تن ديگر نمايش داده می‌شود.
استادی همچنين درباره رايزني‌های بين‌المللی براي پخش اين سريال در شبكه‌های خارجی گفت: ما از ابتدا كه سريال ساخته می‌شد رايزنی‌هايی براي پخش بين‌المللی آن انجام داديم. ولی به هر حال «مختارنامه» يك كار شيعي صد در صد است و قطعا حساسيت‌هايی در كشورهای سنی وجود خواهد داشت.
مدير روابط عمومی «مختارنامه» همچنين در پاسخ به پرسش دانشجويی مبنی بر تاكيد داوود ميرباقری بر پررنگ كردن شخصيت زنان در سريال‌هايش، گفت: اتفاقا «مختارنامه» نسبت به اكثر سريال‌های تاريخی، مردانه است. در خيلی از سريال‌های تاريخی زنان زيادي با آرايش بسيار غليظ‌تر حضور دارند. حتی آرايش برخی از آنها كاملا امروزی است و قرار است به نيازهای سازندگان كه احتمالا جذب مخاطب بيشتر است پاسخ دهند.
***
در اين همايش كه در دانشگاه صنعتي همدان برگزار شد، محمد حسين رجبی دوانی ـ مورخ و مدرس دانشگاه ـ نيز در توضيح مقطع تاريخی كه سريال «مختارنامه» در آن می‌گذرد، گفت: اگر كوفيان مانند مردم كنونی ما بودند، امام حسين (ع) در واقعه كربلا تنها نمی‌ماند.
رجبی دوانی در همايش «قيام تا قيام» گفت: از زمان خليفه دوم كه فتوحات آغاز و خسارت‌هايی به جامعه اسلامي وارد شد، مردم به دنيازدگی ميل پيدا كردند. ظاهر آن جهاد اسلامی بود اما به جايی حمله می‌كردند كه برايشان منفعت داشته باشد. به همين خاطر بيت‌المالي تاسيس شد كه خليفه دوم با اعمال تبعيض‌هايی آن را تقسيم كرد. در زمان خليفه سوم اينها به اوج رسيد و مردم دنيوي شدند. وقتی حضرت علی(ع) به خلافت رسيد، سعي كرد جامعه اسلامی را به دروان پيامبر بازگرداند و رؤساي قبايل كه قبلا امتيازاتی داشتند با حضرت علی(ع) به مشكل خوردند.
وي ادامه داد: امام حسن(ع) وارث جنگ‌های علی با مسلمان‌نماها بود و بر خلاف قبل كه با غير مسلمانان می‌جنگيدند، وقتی جنگ جمل پايان يافت همان افرادی كه تحت امر حضرت علی(ع) بودند سعي داشتند وارد بصره شوند و زن و بچه‌ها را اسير كنند. امام علی(ع) گفت اينها همه ارزش دارند و بنابراين همان‌ها با علی(ع) هم مشكل پيدا كردند.
رجبی دوانی افزود: امام حسن(ع) جايگاه مقدسی داشت بنابراين معاويه به او فرصت نداد و جنگ را آغاز كرد. در سپاه امام حسين اكثرا از رؤسای قبيله پيروی كرده بودند و حتي خوارج هم آمده بودند با اين انگيزه كه جنگ با معاويه تحت هر شرايطی درست است.
وی با اشاره به واقعه كربلا و ياران كم امام حسين(ع) تصريح كرد: اگر كوفيان مانند مردم الان ما بودند، مطمئنا امام حسين (ع) تنها نمی‌ماند. در زمان جنگ با عراق، امام خمينی(ره) گفت جوانان جبهه را خالی نگذارند و چنان هجومي پيش آمد كه مراكز اعزام نيرو جا برای فرستادن نيرو نداشتند. اگر آن زمان اين جوانان بودند خودشان را به كربلا می‌رساندند و به امام حسين(ع) كمك می‌كردند.
رجبی دوانی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اينكه چرا وقايع عاشورا به طور كامل و با جزئيات ثبت شده است؟ گفت: عاشورا به قدری فاجعه عظيمی بود كه مردم را در بهت فرو برد و سعی كردند تمام حوادث آن را به خاطر بسپارند؛ ضمن اينكه جنايت‌كاران كربلا وقتی برگشتند سعی كردند هر چه بوده به اميد جايزه بازگو كنند. سپاه عمر خبرنگار يا وقايع نگار هم داشت كه بسياری از حوادث را ثبت كرده بودند. بسياري را هم ائمه نقل كردند و همين‌طور جرم‌های هر فرد هم ثبت شده است.
در اين همايش مدير روابط عمومی مجموعه تلويزيونی «مختارنامه» از جست‌وجوی ميرباقری براي يافتن تمهيدی برای نشان ندادن چهره حضرت ابوالفضل(ع) در اين مجموعه خبر داد.
رضا استادی در همايش «قيام تا قيام» در دانشگاه صنعتی همدان، گفت: ما در زمان ساخت سريال «مختارنامه» از خودمان می‌پرسيديم اگر در آن دوره بوديم، چه می‌كرديم. در اكثر مواقع فيلمبرداری گروهی از اعضاي صحنه احساساتی می‌شدند و برای خود من ديدن تصاوير اين سريال بسيار دشوار است.
وی ادامه داد: مختار ويژگی شخصيتي لايه لايه دارد و اگر مخاطبان اين سريال را با دقت تماشا كنند، قطعا از درك اين موضوع لذت خواهند برد.
استادی درباره بحث‌ها و انتقادات مطرح شده درباره نشان دادن چهره حضرت ابوالفضل(ع) در سريال «مختارنامه»، بيان كرد: اين موضوع در سريال «مختارنامه» به چند صحنه خاص از جمله ورود امام حسین(ع) و اسرا محدود می‌شد. آقای ميرباقری از پرداخت مستقيم به واقعه كربلا امتناع كرد. استدلال او اين بود كه وقتی نمی‌توان چهره افراد را نشان داد باعث ابتر ماندن موضوع می‌شود و بهتر است از حواشی اطراف موضوع استفاده كنيم.
وی ادامه داد: دقت زيادی در اين موضوع انجام شد كه در اواخر سال ۸۷، فردی به نام فتوحی كه آشنايی با سينما نداشت، دوره تمرينی طولاني ديد و تمرين شمشيربازی و اسب دوانی كرد و حتي تمرين صدا هم انجام داد تا صحنه‌هاي مربوط به حضرت عباس در شاهرود، با حساسيت فراوان جلوي دوربين برود. حتي اواخر فروردين كه رييس سازمان صدا و سيما به همراه برخی نمايندگان مجلس، در شاهرود حضور داشتند، صحنه‌های حضرت عباس به نمايش درآمد و آنها معتقد به نزديكی‌اش به باور عمومی بودند. اما از هفته‌های قبل تصاويری منتشر شدند و حواشی ايجاد كردند.
استادی افزود: سازندگان سريال برای اينكه قصد داشتند تصوير فتوحی ديده نشود، در زمان بازديد سيد عزت‌الله ضرغامی، كلاه و عينك دودی به چهره فتوحی زدند تا ديده نشود. اما با انتشار عكس، اين فكر ايجاد شد كه او از بازيگران مطرح و ستاره‌هاست. حال با حواشی پيش آمده قرار شد چهره وی نشان داده نشود اما ميرباقری با تمهيداتی چون نورانی كردن چهره خيلی موافق نيست و احتمالا از كارهای ديگری مثل انتخاب زوايايی كه چهره او معلوم نشود استفاده خواهد كرد.
وی همچنين در پاسخ به پرسشی درباره هزينه سريال «مختارنامه» بيان كرد: هزينه سريال تا كنون ۲۰ ميليارد تومان بوده كه برای ۴۰ قسمت آن هزينه شده است.
استادی درباره انجام كارهای تحقيقاتی درباره اين سريال هم گفت: مختارنامه يك فيلمنامه اوليه داشت كه حاصل يك تحقيق ۱۰ ساله بود. اما خود داوود ميرباقری هم مطالعات سنگينی انجام داد. خيلی‌ها سوال می‌كنند مبناي شخصيت‌های سريال چه بوده است. واقعا هيچ منبع تاريخی نبوده كه خوانده نشده باشد، اما تاريخ در جاهايی سكوت دارد و در مورد شخصيت «مسلم»، ميرباقری به اين نتيجه رسيد كه نكته واحدی در تاريخ وجود ندارد.
وي افزود: «مختارنامه» داستان مختار است و صحنه‌های كربلا در بخش‌هايی اتفاق می‌افتد كه مربوط به او باشد.
استادي همچنين با اشاره به پروژه «روز رستاخيز» به كارگردانی احمدرضا درويش گفت: در اين سريال چهره حضرت ابوالفضل(ع) و علی‌اكبر و چند تن ديگر نمايش داده می‌شود.
استادی همچنين درباره رايزني‌های بين‌المللی براي پخش اين سريال در شبكه‌های خارجی گفت: ما از ابتدا كه سريال ساخته می‌شد رايزنی‌هايی براي پخش بين‌المللی آن انجام داديم. ولی به هر حال «مختارنامه» يك كار شيعي صد در صد است و قطعا حساسيت‌هايی در كشورهای سنی وجود خواهد داشت.
مدير روابط عمومی «مختارنامه» همچنين در پاسخ به پرسش دانشجويی مبنی بر تاكيد داوود ميرباقری بر پررنگ كردن شخصيت زنان در سريال‌هايش، گفت: اتفاقا «مختارنامه» نسبت به اكثر سريال‌های تاريخی، مردانه است. در خيلی از سريال‌های تاريخی زنان زيادي با آرايش بسيار غليظ‌تر حضور دارند. حتی آرايش برخی از آنها كاملا امروزی است و قرار است به نيازهای سازندگان كه احتمالا جذب مخاطب بيشتر است پاسخ دهند.
***
در اين همايش كه در دانشگاه صنعتي همدان برگزار شد، محمد حسين رجبی دوانی ـ مورخ و مدرس دانشگاه ـ نيز در توضيح مقطع تاريخی كه سريال «مختارنامه» در آن می‌گذرد، گفت: اگر كوفيان مانند مردم كنونی ما بودند، امام حسين (ع) در واقعه كربلا تنها نمی‌ماند.
رجبی دوانی در همايش «قيام تا قيام» گفت: از زمان خليفه دوم كه فتوحات آغاز و خسارت‌هايی به جامعه اسلامي وارد شد، مردم به دنيازدگی ميل پيدا كردند. ظاهر آن جهاد اسلامی بود اما به جايی حمله می‌كردند كه برايشان منفعت داشته باشد. به همين خاطر بيت‌المالي تاسيس شد كه خليفه دوم با اعمال تبعيض‌هايی آن را تقسيم كرد. در زمان خليفه سوم اينها به اوج رسيد و مردم دنيوي شدند. وقتی حضرت علی(ع) به خلافت رسيد، سعي كرد جامعه اسلامی را به دروان پيامبر بازگرداند و رؤساي قبايل كه قبلا امتيازاتی داشتند با حضرت علی(ع) به مشكل خوردند.
وي ادامه داد: امام حسن(ع) وارث جنگ‌های علی با مسلمان‌نماها بود و بر خلاف قبل كه با غير مسلمانان می‌جنگيدند، وقتی جنگ جمل پايان يافت همان افرادی كه تحت امر حضرت علی(ع) بودند سعي داشتند وارد بصره شوند و زن و بچه‌ها را اسير كنند. امام علی(ع) گفت اينها همه ارزش دارند و بنابراين همان‌ها با علی(ع) هم مشكل پيدا كردند.
رجبی دوانی افزود: امام حسن(ع) جايگاه مقدسی داشت بنابراين معاويه به او فرصت نداد و جنگ را آغاز كرد. در سپاه امام حسين اكثرا از رؤسای قبيله پيروی كرده بودند و حتي خوارج هم آمده بودند با اين انگيزه كه جنگ با معاويه تحت هر شرايطی درست است.
وی با اشاره به واقعه كربلا و ياران كم امام حسين(ع) تصريح كرد: اگر كوفيان مانند مردم الان ما بودند، مطمئنا امام حسين (ع) تنها نمی‌ماند. در زمان جنگ با عراق، امام خمينی(ره) گفت جوانان جبهه را خالی نگذارند و چنان هجومي پيش آمد كه مراكز اعزام نيرو جا برای فرستادن نيرو نداشتند. اگر آن زمان اين جوانان بودند خودشان را به كربلا می‌رساندند و به امام حسين(ع) كمك می‌كردند.
رجبی دوانی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اينكه چرا وقايع عاشورا به طور كامل و با جزئيات ثبت شده است؟ گفت: عاشورا به قدری فاجعه عظيمی بود كه مردم را در بهت فرو برد و سعی كردند تمام حوادث آن را به خاطر بسپارند؛ ضمن اينكه جنايت‌كاران كربلا وقتی برگشتند سعی كردند هر چه بوده به اميد جايزه بازگو كنند. سپاه عمر خبرنگار يا وقايع نگار هم داشت كه بسياری از حوادث را ثبت كرده بودند. بسياري را هم ائمه نقل كردند و همين‌طور جرم‌های هر فرد هم ثبت شده است.
