بايد درس‌های نهفته در عاشورا را درقالب تحليل ماجرا به مخاطب ارائه‌دهيم
به گزارش خیمه، حجت‌الاسلام والمسلمين محمدرضا صالح گفت: آنچه امروز بيشتر شاهديم توصيف واقعه كربلا و بيان تاريخی آن است، درصورتی‌كه نياز اصلی مخاطبان و جامعه انسانی تحليل تاريخی به‌جای توصيف است؛ تنها شناخت عميق واقعه عاشورا همراه با بررسی مجموع شرايط حاكم بر آن زمان است كه موجب فعال‌شدن قدرت تفكر و تعمق مخاطبان در مواجهه با واقعه كربلا می‌شود و ما را در رسيدن به بينش و نتايج جديد و كاربردی جامعه رهنمون‌می‌شود.
وی افزود: اگر بخواهيم پيشينه منبر حسينی را بررسی‌كنيم بايد گفت كه از همان روز عاشورا كه حضرت ابا عبد الله‌الحسين(ع) با سخنرانی‌ها و ايراد خطبه‌های متعدد سعی در هدايت، اعطای بينش و فعال‌نمودن قوه تفكر و تعقل مردم داشت تاريخ منبرحسينی آغاز‌شده‌است؛ منبر حسينی يكی از پديده‌های بی‌نظير معنوی در هدايت و بيداری نسل‌ها درطول تاريخ اسلام است.
مهندسی موضوعات منابر حسينی بايد هماهنگ با فلسفه قيام ابا عبدالله(ع) باشد.
وی افزود: يكی از ويژگی‌های ارزشمند منابر حسينی كه آن را از ساير كرسی‌های وعظ و خطابه متمايز نموده‌است جنبه قداست و معنويت آن است كه توانسته قلب‌های عموم مسلمانان و حتی بسياری از غيرمسلمانان را نيز تسخيرنمايد؛ منبری كه آغازگرش حجت خداوند و شريف‌ترين مخلوقات الهی است، بسيار مقدس و با فضيلت است؛ هرسخنران و خطيبی كه بر اين منبر تكيه‌می‌زند بايد به خوبی بر جايگاه رفيع آن واقف‌باشد؛ بدون استثناء مراجع بزرگوار تشيع از ديرباز حتی در منازل خود اين منبر را برپا‌می‌كردند و همگی معتقد‌بودند اين منابر حسينی است كه توانسته اين مكتب را حفظ‌كند.
حجت‌الاسلام والمسلمين صالح ويژگی خطابه‌های مربوط به عاشورا را چنين توصيف‌كرد: خطابه‌ها بايد تحول‌ساز باشد؛ مهندسی و طراحی موضوعات در منابر حسينی بايد همگام و هماهنگ با اهداف و فلسفه حضرت ابا عبدالله‌الحسين(ع) يعنی همان كسی باشد كه اين منابر به نام او تأسيس‌شده‌است؛ همان‌گونه كه تا آخرين لحظات و حتی در ظهر عاشورا، ابا عبدالله(ع) به‌دنبال ايجاد تحول در مردمی بود كه درمقابل او صف كشيده‌بودند، آنان ظاهراً قابل‌بازگشت نبودند اما امام حسين (ع) كه پيشوای هدايت بود رسالت خود را همان رسالت انبياء می‌دانست و پيام الهی را به آنان ابلاغ‌كرد.
وی با اشاره به نقش خطيبان تصريح‌كرد: خطيب بايد اين توانمندی علمی و عملی را داشته‌باشد كه در مخاطب خود از هر قشر و گروهی تغيير و تحول فكری و رفتاری ايجادكند و او را به مراتب بالايی از ايمان و آگاهی برساند و برای اين منظور بايد ميزان عقلانيت و آگاهی مخاطبين افزايش‌يابد.
تحليل به‌جای توصيف؛ نياز اصلی جامعه برای شناخت عاشورا
اين پژوهشگر علوم قرآنی توضيح‌داد: خطابه‌ها بايد به احيای ارزش‌های اسلام ناب در جامعه بيانجامند؛ حركت امام حسين(ع) و فرهنگ حاكم بر واقعه عاشورا برخواسته از اين تفكر بود كه بايد ارزش‌های اصيل اسلامی و اسلام ناب محمدی كه مورد شبيخون دشمن قرارگرفته درجامعه بزر گ اسلامی احياء شود؛ اين مطلب در سخنان امام حسين(ع) به‌عنوان «سيرة جدی» يعنی سيره و روش جدم عنوان‌می‌شود؛ منابر حسينی بايد همگام با فلسفه و اهداف عاشورا باشد و تنظيم و طراحی موضوعات به گونه‌ای باشد كه نتيجه و دستاوردش ترويج و احيای سنت‌ها و ارزش‌های اصيل اسلامی باشد.
حجت‌الاسلام صالح در ادامه، بررسی ريشه‌ها و مجموعه عوامل به‌وجود‌آمدن واقعه عاشورا، توان ايجاد ارتباط منطقی ميان پديده‌های قبل از اين واقعه عظيم، روشن‌كردن اهداف، ارزش‌ها، ضد‌ارزش‌ها و جهان‌بينی و فرهنگ حاكم بر واقعه عاشورا را از مؤلفه‌های اصلی برای بررسی تحليلی خطابه‌ها توصيف‌كرد.
وی همچنين بررسی مردم‌شناسانه و تحليل شخصيت‌های مؤثر در واقعه عاشورا، تأكيد بر فعال‌كردن قدرت تفكر و تعمق مخاطبان در مواجهه با اين واقعه را از ديگر مشخصه‌های منابر حسينی برشمرد.
اين نويسنده علوم اسلامی تأكيدكرد: بدون شك برای درك كامل آثار و اهداف عاشورا بايد جنبه‌ها و ابعاد مختلف اين واقعه تاريخی را درحيطه‌های گوناگون نظير جنبه‌های تربيتی، اجتماعی، سياسی، عقلانی و عاطفی و ساير جوانب مورد بررسی قرارداد؛ يكی از آسيب‌هايی كه هم‌اكنون دربرگزاری مراسم عاشورا به‌چشم‌می‌خورد اين است كه بيشتر اين واقعه را از نظر عاطفی و احساسی مورد بررسی‌قرارمی‌دهند در نتيجه نسل‌های ما نيز آگاهی همه‌جانبه و عميقی از كربلا پيدا‌نمی‌كنند.
وی در ادامه، درباره شيوه‌های بهره‌گيری از روش‌های عقلانی افزود: يكی ازمباحثی كه در تربيت دينی به كار جدی نيازدارد روش‌های ارائه آموزه‌های عاشوراست؛ همان‌گونه كه ما در مباحث محتوايی به پژوهش و نوآوری می‌پردازيم بايد در زمينه روش‌های تربيتی و تأثيرگذاری ماندگار در مخاطب، متناسب با ذائقه و سليقه نسل جوان به نوآوری بپردازيم و تحول جدی به‌وجودآوريم.
ايجاد تحول عاطفی و شورانيدن احساس مخاطبين در مجالس حسينی با هدف گريه بر مظلوميت ابا عبدالله‌الحسين(ع) نيز بايد برخاسته از شعور و خرد افراد باشد.
صالح تصريح‌كرد: همان‌گونه كه آيت‌الله جوادی آملی می‌فرمايند: «اشكی كه از روی انديشه و خرد جاری‌شود چونان چشمه زلال زمزم به انسان شجاعت، شهامت و صفای باطن می‌بخشد، قطره‌ای از اين اشك آتش جهل و كينه‌ها را خاموش‌می‌كند و به جامعه روشنايی‌می‌بخشد، كسی كه عارفانه متأثرشود و سخن‌گويد، قبض و بسط وی و بطش و نشط او عاشقانه است»؛ درمنابر حسينی نيز از سويی بحث محتوايی وجود‌دارد و از سوی ديگر بحث شكلی؛ در اين منابر خطبا بايد از روش‌های كاملاً مبتنی بر قواعد عقلی بهره‌مند‌شوند تا باعث شكوفايی عقل و خرد در مخاطبين شود حتی ايجاد تحول عاطفی و شورانيدن احساس مخاطبين در مجالس حسينی با هدف گريه بر مظلوميت ابا عبدالله‌الحسين(ع) نيز بايد برخاسته از شعور و خرد افراد باشد.
وی همچنين يادآورشد: اگر بخواهيم خردمندانه و برمبنای عقل با عاشورا مواجه‌شويم و اشك و ماتم‌های ما آگاهانه و انسان‌ساز باشد بايد با هرگونه تحريف و بدعت‌گذاری در عاشورا به‌شدت مقابله‌كنيم، چرا كه ريشه‌های خرافات همان جهل و ناآگاهی است و برای مصون‌ماندن از اين آسيب بايد با خرا فات در منابر حسينی مبارزه‌شود.
حجت‌الاسلام صالح افزود: اين رويكرد در فرهنگ عاشورا بيشتر مربوط به آسيب‌هايی است كه می‌توان در روش‌ها و محتوای فرهنگ عاشورا يا در برداشت گروه‌های مرجع از فرهنگ عاشورا ملاحظه‌كرد؛ لذا به‌منظور شناخت، درمان و پيشگيری از هر گونه بدعت، تحريف و نارسائی در اين حوزه نيازمند درك درست از فرهنگ عاشورا، تاريخچه و عوامل تحريفات و مصاديق معاصر آن هستيم و اين كار بيشتر برعهده رهبران فكری جامعه اعم از دانشگاهيان، حوزويان، اهل قلم، هنرمندان و گردانندگان مجالس حسينی است؛ در واقع يكی از رسالت‌های اصلی انبياء و پيشوايان دينی مبارزه با خرافات و بدعت‌های جاهلانه در جوامع بوده‌است.
وی تصريح‌كرد: متأسفانه در حال حاضر رسانه‌های وابسته به صهيونيست‌ها با تبليغات گسترده قصد‌دارند جنبه‌های متعالی و انسان‌ساز تفكر عاشورايی را پنهان‌نمايند لذا ضروری‌ترين كار، تلاش گروهی نخبگان جامعه برای تبيين وجه تمايز عاشورای برخاسته از عقل، شعور و حماسه از تحجر و خرافه است.
صالح در ادامه سخنانش با اشاره به تطبيق تفكر عاشورا با نيازهای جهان امروز اظهار‌كرد: براساس تصريحات متعددی كه از ناحيه حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) رسيده‌است، مكتب امام حسين در واقع استمرار همان مكتب ناب پيامبراسلام (ص) و ساير انبيا ءالهی است؛ همه انبياء با هر عاملی كه منجر به تعطيلی عقل و فطرت انسان می‌شد مبارزه‌می‌كردند و انسان‌ها را از بندگی بت‌ها خارج‌كرده، به توحيد و بندگی خداوند دعوت‌می‌كردند؛ حركت امام حسين(ع) نيز همانند حركت انبياء، برنامه‌ای مبتنی بر عقل و فطرت بود كه نيازهای بشريت را در تمامی عصرها و نسل‌ها پاسخ‌می‌دهد، به همين دليل امروز شاهديم كه بسياری ازخطابه‌های ايشان از زمان حركت از مدينه تا كربلا عمومی است و جامعه انسانی را مورد خطاب‌قرارداده است و پيوسته سرگذشت امم گذشته و انبياء را به آنان يادآوری‌می‌نمايد.
وی همچنين تصريح‌كرد: زمانی كه وليد، فرماندار مدينه، از امام می‌خواهد با يزيد بيعت‌كند امام می‌فرمايد: «مثلی لا يبايع مثله» يعنی مثل من هرگز با مثل يزيد بيعت‌نمی‌كند و اين مطلب نشان‌دهنده اين واقعيت است كه مسئله كربلا پيامی عام برای همه كسانی است كه در مسير امام حسين(ع) گام‌برمی‌دارند، لذا بايد از اين منظر بلند به عاشورا نگاه‌كنيم تا پيا‌م‌های جهانی و انسانی آن را استخراج‌نماييم و نسل‌های آينده را با مضامين ارزشمند آن آشنا‌سازيم؛ جامعه شيعه بايد بتواند به نگاهی عميق، به حقايق و لايه‌های زيرين واقعه كربلا كه همان فلسفه عاشوراست، دست‌يابد و به برداشت‌های ظاهری و نگاه‌های سطحی به اين واقعه بسنده‌نكند.
اين پژوهشگر قرآنی در ادامه اين گفتوگو افزود: همه بايد آگاه‌باشيم كه هر ميزان كه بتوانيم به فلسفه حركت امام حسين(ع) نزديك‌تر‌شويم و آن را با تمام ابعادش درك‌كنيم و به خط و فرهنگ اصيل عاشورا نزديك‌تر شويم؛ به هر ميزان كه از اصالت‌های عاشورا دورشويم و گرفتار سطحی‌نگری و خرافات گرديم ازخط اصيل عاشورا دورشده‌ايم لذا بايد با مطالعه دقيق واقعه عاشورا به‌دنبال شناخت آن حقيقتی باشيم كه همه اين اتفاقات برای رسيدن به آن هدف بوده‌است، بايد ايدئولوژِی و تفكر حاكم بر عاشورا متناسب با نيازها و زبان امروزی به جامعه، به‌ويژه نسل جوان معرفی‌شود و جامعه‌ای حسينی را با مختصات آن در همه ابعاد بناكنيم.
اين پژوهشگر قرآنی با اشاره به اين‌كه جامعه كنونی ما به رهبری امام خمينی(ره) و با الهام از اصول و برنامه‌های امام حسين(ع) به‌وجود آمده است گفت: بديهی است كه تأكيد بر شناخت انديشه امام حسين(ع) به تنهايی برای ما كارسازنيست بلكه اين خود مقدمه‌ای برای پی‌ريزی جامعه‌ای مبتنی بر اصول و آرمان‌های تبيين‌شده در فرهنگ عاشوراست كه امروزه آن را به «جامعه حسينی» تعبيرمی‌كنيم؛ البته بايد دقت‌داشته‌باشيم كه جامعه حسينی بسيار گسترده‌تر از واقعه عاشوراست چراكه عاشورا بخشی ازحيات نورانی اباعبدالله(ع) است كه البته بسيار برجسته‌بوده و دارای جنبه‌ها و ابعاد مختلف است ؛ در واقع تجلی بسياری از ابعاد شخصيتی و فكری آن حضرت است، ولی هرگز تمامی ابعاد وجودی وی را در بر نمی‌گيرد؛ بنابراين برای شناخت جامع و دقيق انديشه حسينی بايد سخنان، انديشه‌ها و سيره آن حضرت را در تمامی ابعاد و در همه مراحل و مقاطع زندگی ايشان به‌عنوان يك مجموعه مرتبط و به هم پيوسته مورد بررسی و تحليل قراردهيم؛ براساس نتيجه حاصله از آن به نظريه‌پردازی درباره جامعه حسينی بپردازيم، همان جامعه‌ای كه نمونه‌ای از آن در آستانه قرن بيست و يكم به رهبری امام خمينی(ره)، بزرگ‌مردی از تبار حسينی با الهام از اصول برنامه‌های حيات‌بخش اسلام و مكتب حسينی به وجود‌آمد و امكان وجود و موفقيت چنين جامعه‌ای را به جهانيان نشان‌داد.
وی در ادامه سخنانش با اشاره به ايمان به توحيد و توكل بر خدا به‌عنوان يكی از شاخصه‌های جامعه حسينی اظهار‌كرد: اصلی‌ترين و كليدی‌ترين شاخصه انديشه حسينی، خدامحوری و اتكاء بر خداوند است؛ امام حسين (ع) قبل از واقعه عاشورا ساليان زياد به تعليم معارف توحيدی و عبادت آگاهانه در ميان پيروان خود می‌پرداخت و توحيد ناب و برگرفته ازمنبع وحی و عقل سليم را به مردم می‌آموخت؛ وی درصبح عاشورا و در آن شرايط خاص كه انسان‌های معمولی تن به تسليم در برابر نيروهای مادی می‌دهند، با تكيه بر نيروی ايمان و با توكل به نيروی لايزال الهی می‌فرمايد: اللهم انت ثقتی فی كل كرب و رجائی فی كل شدة ... يعنی خدايا در هر غم و اندوه پناه‌گاه من هستی و در هر پيشامد ناگواری مايه اميد من.
حاكميت دين، اخلاق و فضيلت در مكتب فكری امام حسين(ع) مهم‌ترين شاخصه جامعه حسينی
حجت‌الاسلام صالح با اشاره به حاكميت دين، اخلاق و فضيلت در مكتب فكری امام حسين به‌عنوان دومين شاخصه جامعه حسينی تأكيدكرد: مبنای مكتب سياسی امام حسين (ع) جز در متن دين، اخلاق و فضيلت معنا پيدا‌نمی‌كند؛ مجموعه سخنان، رفتارها و سيره عملی آن حضرت نيز بر حقيقتی غير از اخلاق و معنويت اشاره‌ندارد؛ حكومتی كه امام(ع) ترسيم‌نموده‌اند، سخت با دين و معنويت آميخته‌است، اما تفسير ايشان از دين محدود به موارد محدود و خاص نيست، دين در نگاه حسين‌بن‌علی(ع) يك جانبه و تك‌بُعدی نيست و فقط به مباحث عبادی و اخلاقی منحصر نمی‌شود بلكه دامنه نفوذ آن همه ابعاد مادی و معنوی زندگی بشر را شامل‌می‌گردد؛ لذا اگر بپذيريم كه در واقعيت دنيای امروز سياست از دين، اخلاق و فضيلت جداست، به خطا‌رفته‌ايم چراكه درمكتب امام حسين(ع) هرگز سياست و حكومت معارض و مخالف با دين، فضيلت و اخلاق نيست و سياست و ديانت با هم عجين و يكسانند؛ بنابراين عمده‌ترين شاخصه جامعه حسينی حركت برای احيای تفكر دينی درهمه سطوح و همه اقشار و طبقات مردم است.
وی عقل‌گرايی و تكيه بر آزادی و انتخاب آگاهانه را سومين شاخصه جامعه حسينی عنوان‌كرد و افزود: ايجاد ارتباط فكری و آگاهی‌بخش به جامعه در نهضت عاشورا از عمده‌ترين محورهای اين قيام است؛ امام حسين(ع) اصحاب خود را در شب عاشورا جمع‌می‌كنند و به آن‌ها می‌فرمايند: اين لشكر به جز من شخص ديگری را نمی‌خواهد، شما در اين شب تاريك پراكنده‌شويد و مرا با اين لشكر به حال خود واگذاريد؛ دراين هنگام فرزندان امام (ع) و ساير اصحاب عرض‌كردند برای چه شما را بگذاريم و برويم؟ آيا برای اين كه بعد از تو زنده‌بمانيم؟ خدا هرگز چنين چيزی را نصيب ما نكند؛ اين حركت امام با معيارهای امروزی قابل‌درك‌نيست، معمولاً وقتی كسی در شرايط دشواری مانند امام حسين (ع) قراربگيرد و تعداد بی‌شماری دشمن در برابر او صف‌بكشند به هر وسيله ممكن افراد را برای ياری خود جمع و آنان را برای ماندن تشويق‌می‌كند، اما روشی كه امام (ع) دنبال‌می‌كنند اين است كه هركس آزادانه و براساس انتخابی آگاهانه و از روی عقل در اين راه گام‌بگذارد و دقيقاً به‌همين خاطر است كه اين جمعيت محدود دارای نيرويی بسيار قوی بودند و از دشمن هيچ هراسی نداشتند، آنان بر نيروی ايمان، آگاهی و عشق تكيه‌كرده‌بودند و اين سه نيروست كه از آنان مردانی ثابت قدم و برومند ساخته‌بود كه بدون هيچ هراسی از كثرت دشمن بر قلب آنان می‌تاختند.
اين محقق قرآنی اصلاح‌گری و تحول‌گرايی در راستای حق را از ديگر ويژگی‌های جامعه حسينی برشمرد و تصريح‌كرد: شناسايی آسيب‌ها و ريشه های فساد فكری، اجتماعی، فرهنگی و انحرافات دينی و مذهبی و ساير آسيب‌ها به‌منظور اصلاح ،تحول و گسترش حق دراجتماع از زير بنايی‌ترين اركان پيشرفت و شكوفايی هر جامعه است.
مبارزه با جهالت‌ها، فسادها، آسيب‌ها و انحرافات؛ مبنای حركت اصلاحی امام حسين(ع)
وی همچنين افزود: امام حسين(ع) می‌فرمايند: لايكمل العقل الا بإتباع الحق يعنی عقل كامل نمی‌شود مگر به وسيله پيروی از حق. مبنای حركت اصلاحی امام حسين(ع) بر مبارزه با جهالت‌ها، فسادها، آسيب‌ها و انحرافات در تمامی زمينه‌ها بنيان‌شده‌بود، امام حسين(ع) به‌عنوان يك مصلح بزرگ به نقد دينی، اجتماعی، سياسی و فكری دستگاه حاكمه می‌پردازد و از عمل‌نشدن به حق شكوه‌می‌نمايند؛ امام(ع) طی ساليان بسيار درحكومت معاويه مشاهده‌كردند كه به حق‌عمل‌نشده و دين خدا در دست امويان اسيرشده‌است؛ معاويه فريبكارانه درحال تغيير ارزش‌های اسلام حقيقی است و خود را جانشين پيامبرخدا(ص) می‌خواند.
حجت‌الاسلام صالح در ادامه يادآورشد: امام حسين (ع) در يكی ازخطبه‌هايشان می‌فرمايند: آيا نمی‌بينيد به حق عمل‌نشده و انجام باطل بازداشته‌نمی‌شود؛ اين سخن برخاسته از اين انديشه است كه عمل نكردن به حق يك انحراف و فسادی بزرگ در جامعه است، به دنبال آن می‌فرمايند: انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی، بدون شك اين سخن فقط مربوط به جامعه محدود پيرامون امام حسين(عليه السلام ) نيست بلكه در گوش تاريخ طنين‌افكن است؛ انسان بايد هوشيارباشد كه دراين نبرد هميشگی بين حق و باطل، امروز چه بايد بكند؟ ما بايد ببنيم آيا درجای خود ايستاده‌ايم؟ دركدام جبهه هستيم؟ بايد بدانيم امام حسين(ع) امروز از پيروان خود چه می‌خواهد؟ اگر ايجاد تحول و اصلاح در اجتماع را يك شاخصه بزرگ در جامعه حسينی بگيريم اين آرمان حاصل‌نمی‌شود مگر با به‌كارگيری و گسترش ابزارها و روش‌ها ی منطقی و عملی برای رسيدن به اين هدف كه در انديشه حسينی به آن اشاره‌شده‌است.
وی ابزارهای مورد نياز برای ايجاد تحول و اصلاح درجامعه را مواردی چون امر به معروف و ارتقاء سطح آگاهی، فرهنگ و دانايی مردم، نهی از منكر و مقابله با جهل، فساد و انحراف، احقاق حقوق مردم، گسترش عدالت و مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی، مسئوليت‌پذيری در مقابل مسائل اجتماعی ناميد و گفت: اين چهار مورد درخطبه‌ها و سخنان امام حسين(ع) به صراحت مشاهده‌شده‌است: اريد ان امر بالمعروف وانهی عن المنكر، هدف من امر به معروف و نهی از منكر است، يا ايها الناس ان رسول الله قال:من رای سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله نا كثا عهده مخالفا لسنة رسول الله يعمل فی عبادالله بالاثم و العدوان فلم يغير عليه بفعل و لا قول كان حقا علی الله ان يدخله مدخله. يعنی ای مردم! ازجدم رسول خدا شنيدم كه فرمود: هركس رهبر ستمكاری را ببيند كه حرام خدا را حلال می‌شمارد، پيمان خدا را نقض‌می‌كند، به سنت رسول خدا(ص) عمل‌نمی‌كند و با آن مخالفت‌می‌ورزد، در ميان بند‌گان خدا با ظلم و تجاوز عمل‌می‌كند ولی نه با عمل و نه با زبان نكوشد تا تغييری در وضع موجود ايجادكند و سكوت‌كند خداوند حق‌دارد او را با همان ستمكار وارد جهنم كند.
بودجه 900 ميليون دلاری سازمان سيا برای سازمان‌دهی مبارزه با تشيع
اين پژوهشگر قرآنی همچنين در بخش پايانی اين گفتوگو ضمن تأكيد بر تبليغات گسترده و تكان‌دهنده دشمنان اسلام برای مبارزه با تشيع و ايجاد انحراف و ترويج خرافات در برنامه‌های عزاداری و مراسم بزرگداشت عاشورا، به انتشار كتاب «A Plan to Devide and Desolate Theology» در آمريكا اشاره‌‌‌كرد كه به تازگی چاپ‌شده و در آن مصاحبه مفصلی از دكتر «مايكل برانت»، معاون ارشد رييس سابق سيا (Bob Wood Words) و عضو مهم بخش شيعه‌شناسی سازمان سيا منتشر‌شده‌است.
حجت‌الاسلام صالح افزود: وی در اين مصاحبه از اسرار تكان‌دهنده‌ای پرده‌برداشته و در جريان اتهام كاركنان سيا به فساد مالی بطور ناخودآگاه اعتراف‌كرده‌است در اين سازمان مبلغ 900 ميليون دلار برای سازمان‌دهی مبارزه با تشيع اختصاص‌يافته‌بود؛ در بخشی از اين مصاحبه آمده‌است: انقلاب 1979 ايران ضربه‌های اساسی به سياست ما در حاكميت در كشورهای اسلامی وارد‌ساخت، پس از ناكامی ما درچند سال اول انقلاب برای نظارت بر آن و رشد روزافزون بيداری اسلامی و گسترش دامنه نفرت عليه غرب و ظهور اثرات جوش و خروش انقلابی در شيعيان كشورهای مختلف به‌ويژه لبنان، عراق، كويت، بحرين و پاكستان، مقامات بلندپايه سيا دور هم جمع‌شدند و در اين گردهم‌آيی‌ها نتيجه‌گيری‌شد كه انقلاب ايران فقط نتيجه طبيعی سياست‌های شاه نبوده‌است، بلكه در باطن عوامل و حقايق ديگری نيز وجود‌داشت كه محكم‌ترين آن، يكی رهبری سياسی توسط مرجعيت دينی شيعی و ديگری شهادت حسين(ع)، نوه پيامبر اسلام(ص) در 1400 سال پيش است، حادثه‌ای كه قرن‌هاست شيعه به ياد آن با غم و اندوه بی‌نهايت عزاداری‌می‌كند.
وی توضيح‌داد: درهمين گردهم‌آيی تصويب‌شد كه برای مطالعه اسلام شيعی و برای برنامه‌ريزی و بررسی اين طرح شعبه‌ای جداگانه و مستقل تأسيس‌شود و نخستين بودجه چهل ميليون دلاری برای آن اختصاص‌يابد؛ سپس دكتر مايكل برانت مراحل اين طرح شيطانی را چنين برمی‌شمارد: درميان شيعه مراسم عزاداری مرسوم‌است؛ آن‌ها به ياد واقعه كربلا گردهم جمع‌می‌شوند و شخصی سخنرانی‌می‌كند و زوايای مختلف واقعه كربلا را بيان‌می‌كند و مستمعين هم گوش‌فرامی‌دهند و بعد از آن طبقه جوان، سينه زنی و عزاداری‌می‌كنند؛ اين سخنران و اين مستمعين برای ما از اهميت زيادی برخوردارهستند؛ زيرا از همين عزاداری و مجالس است كه در ميان شيعه جوش و خروش، آزادی‌خواهی و جنگ با باطل به خاطر حق، به‌وجودمی‌آيد.
