درباره حسینیه شاه علاءالدین محمد اصفهان

 شاه علاءالدین محمد از اجله سادات و اشراف و نقباء اصفهان بود که به جرم طرفداری از سلطان محمدبن بایسنقر – نوادة امیر تیمور و حکمران فارس و عراق – توسط شاهرخ تیموری به ساوه تبعید و در سال ۸۵۰ ه. ق در آنجا به قتل رسید. سلطان محمد بعد از مرگ شاهرخ به اصفهان آمده و دستور داد جسد شاه علاءالدین را به اصفهان منتقل کرده و در حسینیه و خانقاه خودش به خاک بسپارند و آرامگاهی نیز بر مزارش بسازند.

به نظر می‌رسد بنای مدرسه و حسینیه شاه علاءالدین نیز در این دوره بازسازی شده باشد. تاریخ ساختمان بقعه براساس وقفنامه موجود بیست و دوم ربیع‌الاول سال ۸۵۲ ه. ق است. امروزه از بنای دوره تیموری، آرامگاه، بخش‌های از مدرسه و حیاط آن که به عنوان حسینیه مورد استفاده بود، باقی مانده است. مجموعه بقعه شهشهان در دوره‌های بعد، از جمله دوره صفوی تعمیر و مرمت شده است. بقعه شهشهان به شماره ۳۶۸ به ثبت تاریخی رسیده است.

*منبع: دایره‌المعارف بناهای تاریخی ایران در دوره اسلامی/ جلد ۵/ انتشارات سوره مهر