عمدة جشنهاي ملي در ایران با آئينها و رفتارهاي معنوي و ديني مانند دعا، عبادت و ستايش همراه بوده اند. در ايران قبل از اسلام، در ايام خاص ماههاي سال، مردم با نيت خيرخواهي و شكر مواهب طبيعي اعم از نور خورشيد، آتش، آب، سبزه و گياهان و... گردهم آمده و به شادي مي پرداختند
دینداری محبوب ساده مسالمت آمیز و معنوی است، به طوری که ما در فضای کربلای امام حسین (ع) زندگی می‌کنیم و در هوای نجف اشرف تنفس می‌کنیم و در سرزمین نجیبان و اولیایی از آل بیت نبی (ص) گام می‌زنیم.
