درباره سهیل محمودی

محمودى در شعر تخلّص «سهيل» را برگزيد امّا كمتر از اين تخلص در شعر استفاده مى‏كند. وى چون از حافظه‏اى قوى برخوردار مى‏باشد بسيارى از اشعار شعراى متقدم و متأخر را درحافظه دارد و بر اثر مطالعاتش در دو اوين اساتيد متقدم در نقد شعر نيز بصيرت يافته است.

سهيل شاعرى است كه بر اثر دشوارى‏هاى زندگى و سختى معيشت از خلال نوشته‏ها و شعرهايش سايه‏اى از يأس و حرمان و غم و اندوه مشاهده مى‏شود. وى مى‏گويد: «اگر مى‏توانستم به كار تصويرى می‏پرداختم چرا كه از همان روزهاى كودكى دوربين را بيش از قلم و كاغذ دوست داشتم اما حافظ و افسون ناپيداى شعرش و دردمندانه‏هاى پروين اعتصامى با جاذبه‏اش براى جوانى كه روزها با فقر باليده بود مرا به سمت شعر كشانيد».

* بر گرفته از دانشنامه شاعران عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ناشر سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۳ تهران