معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) در نشست اخیر ارادت، شعر دینی اصیل را شعری دانست که معرفت دینی انسان را افزایش دهد و گفت: شعر اصیل آیینی و دینی باید ما را به خودشناسی و خداشناسی دعوت کند.
شصت و هفتمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» شب گذشته در بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند.
این نشست با حضور معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع)، احمد حیدری( مسئول شعر کانون بسیج مداحان)، مهدی آخرتی و شاعران آیینی همچون سید ابوالفضل مبارز، مجتبی ابوالقاسمی عالیه رجبی، معصومه اسدیان، سعیده کرمانی، و... برگزار شد ، جلسه با خوانش شعری توسط مجری شروع شد و سپس طبق روال هر جلسه سه شعر اول توسط متخصصان این حوزه نقد و دیگر اشعار بدون نقد خوانده شد.
مهدی آخرتی شعری به شهید حججی تقدیم کرد:
از تبار آرشم، مادر کمانم را بده!
می‌روم با مرزهای میهنم خلوت کنم
نادرم! فرزند شمشیر بن شمشمیر بن تیغ
ننگ بر من گرکه با دشمن دمی صحبت کنم
ما درشت‌اندام‌ها گردوبن صد ساله‌ایم
خم شده از بارِ نیرو شاخه‌های دستمان
«گاو سر» در مشتمان داریم ما، نه گفتگو
با «ظریفان» فرق خواهد داشت ضرب شستمان
مجرمید و مرده‌هاتان خفته‌هایِ تا ابد!
بر فراز دارهاتان، دیده‌ای بیدار نیست
رایت خونیم، پس ما را نده از دار، بیم
در دیار سربه‌داران گردنِ بیکار نیست
گر سر رستم به دامان‌های مادرهای ماست
لکهٔ ننگِ «فساد» است آنچه بر دامان توست!
روح «پسیان»ام گهی، گاهی خود «گل‌ممد»ام
«برنو»ی من کوک‌تر از ساز رقاصان توست
از ادب دور است وقتی که بزرگی میرسد
یک زبانِ خُرد جنبانم به معنای: سلام
در سلامِ به شهادت شیوهٔ ما «محسنی»ست*
سر؛ کلاه ماست، برمی‌دارمش با احترام .
