آرمان هیأت - بيانيه آيت‌الله العظمی وحيد خراسانی ويژه شهادت امام صادق(ع)

بيانيه آيت‌الله العظمی وحيد خراسانی ويژه شهادت امام صادق(ع)

آيت‌الله العظمی وحيد خراسانی به مناسبت فرارسيدن 25 شوال سالروز شهادت رئيس مذهب تشيع حضرت امام جعفر صادق(ع) بيانيه‌ای صادر کردند.

به گزارش خيمه، متن اين بيانيه به شرح زير است: غرض از آفرينش عالم و آدم، معرفت و عبادت خداوندی است كه آيات علم و قدرت و حكمت بی‌انتهای او در تمام كائنات نمايان است و نظم حاكم بر جهان از تركيب يك ذرّه تا هزاران كهكشان گواه وحدانیّت او است و بعثت تمام انبياء برای اين است كه عقل آدمی را به علم و اراده او را به ايمان و روح او را به مكارم اخلاق و اعمال او را به خير و صلاح هدايت كنند و نظامی قائم به قسط و عدل با اجرای احكام خداوندی كه آسمان و زمين را به عدل به پا داشته به وجود آورند و آن غرض از خلقت و آن هدف از بعثت به وجود كسی ميسّر شد كه اصول و فروع اسلام را كه حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است از مبدأ تا معاد و از طهارت تا ديات به بشریّت آموخت و آفاق افكار را به انوار علم و حكمت كتاب و سنّت منوّر كرد.

عامّه و خاصّه به علم و اجابت دعای او كه دو علامت امامت است اعتراف كردند و اعلام علمای اسلام شهادت دادند كه آنچه بشر به علم آن تا روز قيامت محتاج است، در كتاب اوست.

خاتم انبياء او را صادق ناميد، و اسم او را به روايت امام زين‌العابدين(ع) نزد اهل اسمان صادق است. خداوندی كه فرموده (يا ایّها الذين آمنوا اتقو الله و وا مع الصّادقين)» چنين صادقی را حجّت خود قرار داده است

اول امام اهل سنت، مالك بن انس ميگويد: «چشم من افضل از جعفربن محمّد در فضل و علم و ورع نديده است» و ابو حنيفه او را اعلم الناس دانسته، و از امام مالكيه نقل شده است كه بر قلب بشری افضل از او در علم و عبادت و فضل و ورع خطور نكرده است. سعادتمند مردمی كه پيرو صادقی باشند كه صادق ال محمّد(صلوات الله عليهم اجمعين) است.

ابن شهر آشوب در (مناقب) و قطب راوندی در (خرائج) از مفضل بن عمر روايت كردند كه: «با ابی عبدالله جعفربن محمّد(ع) می‌رفتيم، به زنی برخورد كرديم كه گاو مرده در مقابلش بود، و آن زن و كودكانش گريه می‌كردند. آن حضرت از سبب گريه آن زن و طفلانش پرسيد. گفت: اين حيوان وسيله معيشت من و طفلانم بود، و اكنون در كار خود متحّيرم كه چه كنم؟ فرمود: می‌خواهی خدا او را برای تو زنده كند؟ آن زن گفت: آيا با اين مصيبت مرا مسخره می‌كنی؟ دعايی خواند و پای خود را به آن حيوان زد، گاو به سرعت سر پا ايستاد، آن زن گفت: به پروردگار كعبه، او عيسی بن مريم است و آن حضرت به ميان مردم رفت تا كسی او را نشناسد.

كسی كه از قدمش اعجاز نفس عيسی ظاهر می‌شود و نفسش حيات ابد به آدميت می‌بخشد و مذهبش صراط مستقيمی است كه انبياء و مرسلين و شهدا و صّديقين و عبادالله الصّالحين به آن متنعمند، روز شهادتش روز مصيبت اسلام و مسلمين است. وظيفه كسانی كه مشرّف به شرف مذهب جعفری هستند آن است كه روز شهادت آن حضرت به پا خيزند و در هيئت‌های عزاداری به شوق زيارت آن قبر ويرانه كه كنه مخفی خدا در آن آرميده، بر سر و سينه زنند، و به ناله‌های جانسوز به ياد آن امام مظلوم و پيكر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعای آن حضرت شوند كه فرمود: «اللهم ارحم الصّرخة التی كانت لنا». خوشا به حال آن دسته‌های عزاداری كه با آن ناله‌ها، به دعای او رحمتی نصيبشان شود كه خدای متعال فرمود: «و رحمة ربّك خير ممّا يجمعون».