ضعف نقد و آسیب‌شناسی در حوزه شعر آیینی

اسماعیل امینی، مدرس دانشگاه و شاعر، درباره وضعیت شعر آیینی در جامعه عنوان کرد: در هیچ دوره‌ای از تاریخ مانند امروز به این شکل شعر مذهبی نداشتیم و میان این کارهای بسیار حداقل یک اثر خوب دیده می‌شود، اما این را نیز می‌شود بیان کرد که به تناسب میزان شعری که سروده شده، نقد و ارزیابی و تحلیل کم داریم. این استاد ادبیات افزود: اگر پا به پای این تولید شعر، ارزیابی و نقد و آموزش هم انجام شود، شرایط بهتر خواهد شد. در عرصه نشر خوشبختانه کتاب‌های بی‌شماری داریم که می‌توانیم به عنوان یک منبع خوب معرفی کنیم. امینی در پاسخ به این پرسش که چگونه شاعران باید تعادل میان احساس و استناد به منابع را برقرار کنند تا بتوانند شعر آیینی خوب بسرایند، گفت: کار شعر این نیست که تاریخ را دوباره بازگویی کند و به طور طبیعی در شعر تخیل دخالت دارد، اما به موازات آن نباید اشتباه تاریخی داشته باشد. وی بیان کرد: امکان آشتی دادن صحت روایت و احساسات وجود دارد، اما مسئله این است کسی که شعر برای ائمه(ع) می‌سراید، این کار را به عنوان یک تکلیف اداری انجام می‌دهد یا اینکه به این حوزه علاقه‌مند است؟ امینی در پایان گفت: اگر شاعران علاقه‌مند به این حوزه باشند چطور امکان دارد مقتل و قرآن نخوانند و این عجیب است. گاهی برخی شعر دینی می‌گویند ولی حتی یک‌بار قرآن و احادیث مشهور را نخواندند. پس من چطور فرد متدینی هستم که یک بار قرآن و سیره اهل بیت(ع) را نخواندم؟... این بی‌خبری و بی ‌اطلاعی کم نیست و مشکل این است که در این حوزه کم مطالعه می‌شود.